İstanbul Beyefendisi /Yarı Texting

İST. B/17

@yigitorhan: İlke?

Ekranla bakışırken bir yandan saniyelerle boğuşuyordum. Cevap verme süremden bile bir şeylerden şüphelenebilirdi.

Şüphelenmemiş hali buysa tabii!

@azraakınadabakın: Ahahahha güzel tahmin.

@azraakınadabakın: Olmayı çok isterdim fakat değilim boncuk gözlüm.

Yazarken kelime yanlışlarını kaç kez düzelttim bilmiyorum. Ellerim felaket titriyordu.

Kafadan atmış olamazdı öyle değil mi?

İlke olarak ona şüpheleneceği hiçbir şey yapmıyordum. Yakın bile davranmıyordum. O atmadıkça mesaj atmıyordum. Yanında kız gördüğümde sinirlerimi yansıtmıyordum, tepki vermiyordum.

Azra olarak da iki yıl boyunca ilke kelimesini dahi kullanmamıştım.

Şüphelenmemiş olması gerekiyordu.

Öyle olması için dua ettim.

Hatim indirdim!

Fakat aklımın heryerini kurcalayıp duruyordu neden ilke diye sorduğu.

Şüphelenmiş olmasına ihtimal dahi vermiyordum.

Bu işe başlarken onun zekasını hesaba katarak başlamıştım ve her küçük detaya çok dikkat etmiştim.

Mesaj geldiğinde elimde kapanmış olan ekranı açtım.

@yigitorhan: Neden çok isterdin?

Eben diye yiğit.

Ne çok sorguluyordu bu çocuk.

@azraakınadabakın: Sana her dakika yakın olurdum.

@azraakınadabakın: Başka ne isteyeyim Allahtan.

İşin garip yanı ise bundan sonrası daha zor olacaktı benim için.

Çünkü Yiğit hareketlerime dikkat etmeye başlayacaktı.

Biraz uzaklaşayım birisiyle yakın olayım gibi bir ihtimal olamazdı çünkü anında anlardı zeki bey.

Birbirini çok iyi tanıyan iki insanın karşı karşıya olması kadar bok bir şey yoktu.

@yigitorhan: Anladım.

@azraakınadabakın: Yalnız sen beni gerçekten arıyorsun anlaşılan.

@azraakınadabakın: En yakın arkadaşından bile şüphelendiğine göre.

(Görüldü.)