İNTİKAM SÖZÜ (TAMAMLANDI)

Bölüm 4:Kafes Dövüşü

         DÜZENLENMİŞTİR...
İLK ÖNCELİKLE MULTİDEKİ YAKIŞIKLIMIZZZ: SEMİH :)YENİ KARAKTERR :))OKUYUNCA ANLAYACAKSINIZ !ŞARKI BİRAZ İLGİNÇ KAÇACAK AMA SESLERİNİ ÇOK BEĞENDİM İLGİNÇ ! ÖYLE BİR YERDE KESTİM Kİ BENİ DÖVMEYİN :D İYİ OKUMALAR:))

Not: Bu hikayeme geldiyseniz diğer hikayelerim olan Bir Sen Olsan ve İz e de şans vermeniz dileğiyle, mutlu günler dilerim...

💥💥💥💥💥💥💥💥
Kayla, yıllar önce ailesi acımasızca katledildiğinde öğrenmişti umursamamayı, acımamayı...
Onun kalbini ,ailesi, herşeyini yakıp kül etmişlerdi. Hemde bir hiç uğruna...
O zamandan beri kendini geliştirmişti her alanda... Babasının dediği gibi aklını kullanmıştı. Madem bu kadar zekiydi, neden işine yarayacak alanda kullanmasındı ki!
Dövüş sanatlarında kendini geliştirdi, kendini savunmasını sağlayacak her sporu öğreniyordu... Judo, tekvando, boks... kafes dövüşü bile yapıyordu! Değişimi bunlarla da sınırlı kalmamıştı. Vücudunun kalkan görevi görmesini sağlarken beyninin de bu yolda ona destek çıkması gerekiyordu. Gerek ekonomi, gerekse siyaset gibi gerekli alanlarda haberleri izleyip bu alanlarda kitap okuyarak bilgi haznesinide büyütmeye çabalıyordu. Başka okullarda ders bile verdiği olmuştu. Zamanla çevresini büyütüp kendi kalkanının yanına yenilerini ekliyordu. Kendince gücüne güç katıyordu!

       Bunun yanında intikamını da daima sıcak tutmak için ailesinin katili hakkında edinebileceği bütün bilgileri öğrenmeye çabalıyordu. Sınırlıydı bu konudaki bilgiler... Düşmanda akıllıydı belki de... Hayır! Düşman hem sinsi hemde kurnazdı! Sırf akıllı olmakla yapılacak işler değildi bunlar!       Kayla inatla eline geçen her önemsiz detayla ilgilendi, önüne gelen her parçayı dikkatle okudu,okudu....devamlı, bıkmadan, ezberlemesine rağmen, anlam veremediği için belki de...
Peki okudukça anlam verdi mi ailesinin katiline...HAYIR! Bunu neden yapardı ki bir insan... Peki insan mıydı bu karşısındaki kişi yoksa hayvandan bozma bir canavar mı? Bunu öğrenmek için zaten planına başladı. Yeterince beklemişti! Artık işleme koyulma zamanı!

        Hiç canı acıyacak mıydı?Bunu bilemezdi. Belki umrunda da değildi. Bir ölünün canı ne kadar acırsa onunki de o kadar acırdı. İnsan sevdikleri birer birer ortadan kaybolunca acı denen şey anlamsızlaşıyordu. Bildiği tek şey o katili öldürürken, tüm kaybettiklerinin acısını çıkaracaktı; ablasının, annesinin, babasının ruhunun, hayallerinin, umutlarının ve kalbinin...bir daha sevemeyecek, aşık olamayacak, güvenemeyecek olan kalbinin acısını çıkaracaktı Kayla...
Bunları düşünürken telefonunun melodisi boş salonu doldurdu. Koltuğun üzerindeki telefonu eline alıp, numaraya bakmadan açtı.

        "Konuş!"
      Karşı taraftan keskin bir ses duydu. "Kayla hanım istediğiniz bilgiler hazır."
      Yüzünde bugün belirebilecek en adi gülümseme belirdi. Aslında gülümsemede değildi ki... Dudakları gerilmemişti ki gülümseme olsun!

        "Başka bir isteğiniz var mı?" Karşıdan gelen tok sesle telefonu kulağında tutarak odadaki tek cama ilerleyip kolu indirdi. Biraz soğuk hava düşüncelerini berraklaştıracaktı.
     "Bana Ateş Saygıner hakkında bulabildiğin her şeyi getir! Ne yapar, nerelerde takılır,
hatta bu piçle olan bağlantısına kadar her şeyi...Anladın mı?"
       "Evet,efendim."
    "Tamam,şimdi işinin başına dön,Çetiner'in bilgilerini de e postama at."
     Çalışanından onayı alıp kapattığı telefonu pantolonunun cebine sıkıştırdı. Dirseklerini camdan sarkıtarak kafasını eğdi.
   Daha şimdiden yorulduğunu hissediyordu. Düşünmekten kafası patlayacaktı. Sanki kafasının içinde küçük küçük fareler vardı ve beynini kemiriyorlardı. Sanırım biraz hareket etmeliyim diye düşündü. Küçük bir spor çantası hazırladı kendine. Evin ve motorsikletin anahtarıyla, deri ceketini aldı ve evden çıktı. Çantayı motorsikletin arkasındaki küçük bagajına koydu, soğuk havanın vücudunu titretmesine son vermek amacıyla deri ceketi üstüne geçirdi. Ceketin altında kalan saçlarını güç bela olduğu yerden çıkartıp sırtına dökülmesini sağladı ve kaskı kafasına taktı. Aklını birazda olsa dağıtması gerekiyordu ve gideceği yer belliydi!