İNTİKAM SÖZÜ (TAMAMLANDI)

Bölüm 26 : Tehlikeli Bir Oyun!

YİNE ÇOK BEKLETTİM HİÇBİR BAHANEM YOK ÜZGÜNÜM İNTİKAMCILAR BÖLÜM KISA HATTA ONUN İÇİNDE TEKRAR ÖZÜR DİLERİM VE BİRDE BÖLÜM ÜZÜCÜ OLDUĞU İÇİNDE ÖZÜR DİLERİM AMA KURGUYU TOPARLARKEN KAYLAYI ÜZMEM GEREKİYORDU YOKSA İSTEDİĞİM GİBİ OLMAYACAKTI HEM ONUN MUTLU OLDUĞU YERDE İNTİKAM BİTER DAHA ÇOK SORU VAR AKLINIZDA ONLARIDA CEVAPLAMAYA ÇALIŞACAĞIM İLERİLERDE VE SON OLARAK HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM AYRICA KAPAĞI YAPAN ARKADAŞIM WHENOVEMBER ELLERİN DERT GÖRMESİNN BÖLÜM İTHAFI whenovember 😘😘😘😘📖✏️

Not: Bu hikayeme geldiyseniz diğer hikayelerim olan Bir Sen Olsan ve İz e de şans vermeniz dileğiyle, mutlu günler dilerim...

💥💥💥💥💥💥💥💥💥
Dün Ateş'in bana yaklaşan dudaklarını 'uyuyacağım' diye engelledikten sonra odama çıkıp yatağın altına girmiştim ama şu an saat 6 ydı ve ben anlaşılacağı gibi uyumamıştım.
Sanırım bu hastalık benim uyku düzenimi bozmuştu!

En sonunda yataktan ayaklarımı sarkıtıp yavaşça kalktım ve hafif baş dönmesine rağmen sallanarak dolabıma ilerledim. Fazla soğuktu, bu yüzden üzerime kalın bir şeyler giymeliydim. Dolaptaki siyah dar paça kotu altımdaki pijamayla değiştirdim. Pantolon biraz bol gelmişti. Ama ben bunu daha yeni almıştım nasıl bol gelebilirki...
Boşverip üstüme kazak aradım. Bu kazakların hepsi nasıl bu kadar ince olabilir ya... Sinirle ayağımı yere vurdum. Üstümdeki badiyi çıkarmadan Ateş'in odasına doğru yürüdüm. Kapıyı birkaç kere tıklattım fakat ses gelmemişti. Uyuyordur diye düşünerek kapıyı yavaşça açtım.

Tahmin ettiğimin aksine yatakta gözlerini tavana dikmiş olarak yatıyordu, o da mı uyumamıştı yoksa... Mavi gözlerini yavaşça bana döndürdü.

"Ne oldu? "

Hala soğuk! Demek ki kızgınlığına benim dün onu o şekilde bırakmam da eklenince daha da uzaklaşmıştı benden... Sorun değil, alıştım ne de olsa insanların beni bırakıp gitmelerine!

Aynı şekilde onun gibi bakarak dolabına ilerledim.

"Kazaklarından birini alıyorum! "

Arkamdan sesini duyduğumda mavi bir kazağı almıştım bile...

"İzin istediğini hatırlamıyorum Kızıl! "

Demek kızınca yine 'Kızıl ' olmuştuk! Zaten saçlarım dökülmeye başladığında ne 'Kızıl' olacaktım ne de 'Kayla' !

Onu umursamadan kazağı üstüme geçirdim ve kapıya ilerledim, tam çıkacakken koluma yapışan elle olduğum yerde kalmıştım. Beni hızla kendine çevirdi , daha önce görmediğim bir sinir gözlerine hükmediyordu...

"O kazağı hemen çıkart! "

Gözlerim şaşkınlıkla açıldı. Ateş'i ilk defa böyle görüyordum ve sadece sebebi ona dünki davranışım olamazdı! Başka bir şey...

"KAYLA GİT!!! "

Şaşkınlıkla açılan gözlerime ağzımda eşlik etmişti şimdi!

"Ne! "

Sinirle tıslayarak beni itti.

"Odamdan da hayatımdan da defol! "

Bir adım gerileyip kapının koluna belimi çarpmıştım ama şu an onun acısına sızlanabilecek durumda değildim.

Kolumu korkuyla Ateş'in omzuna koydum ama beni itmesiyle yer düştüm.
Gözlerimi sinirle onun gözlerine çevirdim. O sırada gördüğüm saf nefret yüreğimin sıkışmasına sebep olmuştu.

"Ben sana ne yaptım Ateş? "

Yüzünde oluşan alaycı gülümsemeyle son savunmamı kıracak sözleri söyledi.