İNTİKAM SÖZÜ (TAMAMLANDI)

Bölüm 35 : Seni Sana mı Anlatayım...

ÖNCELİKLE ÇOK ÖZÜR DİLERİM AMA HANİ BİR KRİZ ANI OLUR HİÇBİR ŞEY YAPMAK İSTEMEZSİN YA KISACASI BÖYLE HER ŞEYE AĞLAYAN SAÇMA BİR TRİPLEŞME HALİ BİLEN VAR MI... İŞTE ONA TUTULDUM BENDE HİÇ HUYUM DEĞİLDİR AMA BOŞUNA DEMİYORUM HUYUM KURUSUN DİYE BÖLÜM GEÇEN HAFTA HAZIRDI ARKADAŞLAR VE YAYIMLADIĞIM ANDA PUFFF UÇTU ŞİMDİ YAZDIĞIM BÖLÜM SİLİNDİ DİYİP ÜZÜLEN ARKADAŞLARI ÇOK İYİ ANLIYORUM ÜSTÜNE BİRDE ÇOK HARİKA (!) BİR SINAV SONUCUYLA YÜZLEŞTİM... BİRAZ KOYDU AMA ISRARLA DÜZELTECEĞİZ DİYORUZ DEĞİL Mİ iktisadibeyin YAPARIZ BİZ YA NELER YAPMADIK... EVET BUNUN ÜSTÜNE SİZİ BÖLÜMLE BAŞBAŞA BIRAKIYORUM İNTİKAMCILAR MULTİMEDYA TAVLA OYNAYAN ATEŞİMİZ SDSFFS LÜTFEN DEPRESYON MODUMDAN ÇIKMAM İÇİN MÜTÜŞÜKLÜ YORUMLAR YAPIN SİZİ SEVİYORUM😏😁😁😍😘✌🏻️

HATIRLATMA...
Önceki bölümde Kayla'yı (Deniz...) sahte olan ailesi kaçırdı ve sonra öldürmeye teşebbüs etti. Tabi Kayla'nın (Deniz ya o sfdfdf...) yoğun çabaları ve gerçek ailesinin uğraşları sonucunda kurtuldu... Hastaneden çıkarken babası ve Ateş'in arasını düzeltmek için ortaya TAVLA olayını sürdü... Bu bölümümüzün en tatlı olaylarından biri olacak bu konu.... Kafede tatlı bir kızla karşılaştı... Küçük kızımızın adı Nil... Bunun haricinde Ateş'e tavla oynamayı öğretti Denizimiz... (Karar verdi yazarınız isme sfsffs...)
HATIRLATMA SON SGSFDG

💥💥💥💥💥💥💥💥💥
Elimdeki mandalinayı ağzıma atıp televizyondaki sıkıcı filme kaşlarımı çatarak baktım.

Ateşle kafeden mutlu bir şekilde çıktıktan sonra annem aramış ve eve çağırmıştı. Dolayısıyla hastanede dediğini tamamen uygulamaya koymuştu. İlk başlarda Duru... yani Umutla ilgilenirken zaman geçiyordu. Fakat o da uyuyunca bende sıkılmaya başlamıştım. Tamam birazda Ateş'i özlemiş olabilirim... Çok azıcık(!)

Önüme koyulan ikinci meyve tabağını görünce gözlerimi kapatıp kafamı arkaya attım.

"Anne ya... yeter! Vallahi patlayacağım. İçimde mandalina ağacı çıkacak."

Annem koltukta yanıma oturup gülümsedi. Gülümsemesi hala çekingendi. Sanki ona kızmamı ya da bağırmamı bekliyordu. Çektiklerimden hesap sormamı... Daha da kötüsü onu reddetmemi!

Ama bunların hiçbirini yapamazdım. Onlara hesap soramazdım. Onlar bensiz yapayalnız kalmışlardı. Belki de benden daha çok üzülmüşlerdi. Hem aileme yeni kavuşmuşken onları dışlayıp tekrar eski ben olamazdım. Hepimiz çok acı çekmiştik fakat her şey geride kalmıştı.

Yanağımda hissettiğim yumuşak dokunuşla birden irkildim. Annemin elini korkarak çekmesiyle kendime geldim.

"Ben... dalmışım. Affedersin anne."

Birden sanki ona çok harika bir hediye vermişim gibi gülümsedi. Bende kucağına kafamı koydum... Bugün hiçbir şey yapmasamda yorulmuştum nedensizce...

"Saçlarımla oynar mısın..."

Saçlarımda hissettiğim yumuşak ellerle gözlerimi kapattım. Kendimi tam hissediyordum, huzurlu...

Gerçek annem zannettiğim kadında böyle olmuyordu... Belki o zaman inanmıyordum ama eksiktim. Ceylin'e verilen değerin fazlalığının farkındaydım. Fark ediyordum... O yüzden çevreme kimseyi yaklaştırmıyordum. Her yerde tek başıma kalıyor ve düşünüyordum... Düşündükçe daha çok içime kapanıyordum...

Başımdaki ellerin usulca durmasıyla yavaşça gözlerimi araladım.

"Seni merak ediyorum..."