Şeytan İle Anlaşma

27. Şeytan ile Anlaşma: Sadece 💯 Gün

   "Sadece...74...Gün..."

  "Hayaller yıkılmak için kurulur..."

    Yatağımda gerinip ayağa kalkarken gözlerimi açmamıştım henüz. Ancak burnuma dolan gül kokusu kaşlarımı çatmama sebep oldu.

    Gözlerimi korkuyla açtığım sıra hiçbir şey görememiş olmamın verdiği rahatlama hissi anlatılamazdı.

     Saçlarımı geriye attım, duruşumu dikleştirdim ve kollarımı havaya kaldırıp esnedim. Belim ağrımış biraz. Çıplak ayaklarımı yere koyduğum sıra ayaklarımın altına yapışan birkaç şey ile kaşlarımı çatarak ayağımı kaldırdım. Yumuşak, hafif ve küçük... Bir kağıt parçası gibi.

    Ayağımı döndürüp de altına baktığımda bir iki gül yaprağı görerek telaşla doğruldum. Etrafa bakınmıştım ki komodinin üzerinde duran  tek bir gül gözüme ilişti.

    Solmaya yüz tutmuş, hatta birkaç yaprağını yere dökmüş, kıpkırmızı bir gül...

     İçimi garip bir his sarmaladığı sıra ellerimi kaldırdım ve tırnaklarıma baktım. Böyle olmaması lazımdı. Her zaman bir çıkış olurdu.

     Gülü tedirgin bir ifadeyle elime almıştım ki çalan kapıyla birden telaş yaptım. Elime batan dikeni, canımı yakmış, hafifçe kan dışarı çıkmıştı.

    "Mina, bizimkiler geldi. Hadi gel!" dedi Güray kapının arkasından.

     "Tamam geliyorum!"

     Bağırarak ayağa kalktım ve oda içindeki banyoda elimi yüzümü yıkadım. Son anlarımı güzel geçirmem lazım. Pişman olmadan, arkama bakmadan.

    Merdivenleri indiğimde Mahmut ile karşılaşmış ve kocaman gülümsemiştim.

     "Hoşgeldiniz!" diyerek gözlerine baktığımda sırıtarak yüzüme baktı.

    "Hoşbulduk!" dedi o da aynı enerji ile.

     Gülümseyerek diğerlerine bakmıştım ki bazılarının yüzünde, bazılarının elinde yaralar vardı. Endişeyle Yiğit'e döndüm. Birkaç büyük adım ile yanına vardığımda Polat ile olan konuşmasını bölmüş ve dönüp yüzüme bakmıştı.

     "Bir sıkıntı mı oldu?" dediğinde yüzünde ve ellerinde hiçbir yara veya çürük görmeyerek derince bir nefes aldım.

     "Hayır." dedim başımı iki yana sallayarak. Cehenneme hızlı tren ile gideceğimi ve şoförün de bizzat Şeytan olduğunu göz ardı edip.

     "Hadi , yemeye. "

     Sırtını dönüp Güray'a kısa bir bakış attı ve o ikisi mutfağa giderlerken Kayra gelip de omzumu tutunca şüpheli bakışlarımı üzerlerinden çekmiştim.

     Hep beraber masaya gittiğimizde hepimize üşenmeden tek tek omlet yapan Güray'a içimden teşekkür etmiştim.

       Pembe saçlarımı geriye atarken masaya oturmuş, erkeklerin anlamadığım muhabbetini dinliyordum.

   
     "Bir yat almak istiyorum." dedi Koray.  Elindeki yemek bıçağını parmakları arasında öyle bir çevirdi ki çatalımı ağzıma koydum ama geri alamadım.

     "Emekli olur olmaz, ben de..." dedi Mahmut da. Merakla gözlerimi kıstım.

     Neden ki?

     "Aynen, güzel fikir." diyerek de onları destekleyen Asır ile daha da meraklandım.

    Ağzımdaki çatalı çekip sol tarafımda oturan Kayra'nın gözlerine baktım.