Pandamiden dolayı dersleri online gören iki liseli.
☀︎
"Bana iyi geliyorsun," dedi alnını alnıma yaslarken. "Ben de sana iyi gelmek istiyorum."
"Bana iyi geliyorsun," dedim. Neden bana iyi gelmediğini düşünüyordu ki?
"Gelmiyorum," dedi. "Seni üzmüşt...
hope is a dangerous thing for a woman like me to have - Lana Del Rey
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☀︎
Matematik sınavı bittiğinde eşyalarımı toplayıp sınıftan ilk çıkan insan olmuştum, girişteki minik araba kalabalığını aşıp güvenliğe kadar yürüdüm. Okuldan insanlar daha çıkmamıştı, onların çıkmadığı gibi babam da gelmemişti. Çantamdan telefonumu çıkarıp babamı aradım.
İkinci çalışta babam telefonu açtı ve direkt olarak, "Çok trafik var," dedi. Arkadan gelen korna ve fren seslerini duyabiliyordum. "Bir beş dakikaya oradayım." Derin bir nefes aldım, ardından "Tamamdır," dedim ve telefonu kapattım.
Telefonumu çantama koymadan internete girdim, boş boş ve tek başıma durmak beni her zaman garip hissettirirdi. Ama bu yalnızlığım maalesefki çok uzun sürmedi, tam ensemde Yunus'un nefesini, ardından alay dolu sesini işittim.
"Kaçar gibi çıktın sınıftan?" diye sordu. Sesini duyduğumda irkilsem de bunu belli etmeden ona döndüm. Ellerini göğüsünde birleştirmiş, gülümseyerek bana bakıyordu.
"Senin ne işin var burada?"
"Araba bekliyorum," dedi omuz silkerken.
"Antrenmanın yok mu senin?"
Kaşları havalandı, bunu aklımda tuttuğuma şaşırmıştı sanırım ama bence bu çok normal bir şeydi, bu yüzden buna takılmadım. O da çok takılmamış olmalı ki çok geçmeden, "Çantamı almam lazım," dedi. "Getirmeyi unuttum."
"Anladım," dedim.
"Anladın," dedi. Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Ne? Senle uğraşmak eğlenceli. Çok çabuk sinirleniyorsun." Omuz silkti. "Mesela şu anda yüzüne hapşırsam çok sinirlenirsin bence?" Gözlerindeki parıltıyı gördüğümde bir adım geriye gittim ama o da bir adım bana doğru geldi. "Kolonyayla duş falan alırsın, değil mi?"
"Uzak dur benden," dedim. Ben geriye adımladıkça o da bana doğru geliyordu.
"Kokunu iğrenç limon kolonyasıyla yok etmek,"Dudaklarını birbirine bastırıp kafasını iki yana salladı. "Pek önereceğim bir şey olmaz."
"Araba çarpacak," dedim. Omuzumun üzerinden arkama baktım, yola varmam için iki metre yolum vardı ama yine de durmalıydım. Kendimi sola çevirip kaldırımın üzerinden, yola paralel bir şekilde yürümeye başladım.
"Benim bir sürü insanla görüştüğümü biliyorsun, değil mi?" Maskemi elimle düzelttim, onun maske takmıyor oluşu çok sinir bozucuydu. Aslında takmıyor değildi, sadece çenesinin altına indirmişti. "Basketbol antrenmanlarına katılıyorum. Kapalı alan, herkesin değdiği bir top, dip dibe terli on beş, yirmi kişi... Duyduklarımdan bile korona kaptığımı hissettiyorum."
