Pandamiden dolayı dersleri online gören iki liseli.
☀︎
"Bana iyi geliyorsun," dedi alnını alnıma yaslarken. "Ben de sana iyi gelmek istiyorum."
"Bana iyi geliyorsun," dedim. Neden bana iyi gelmediğini düşünüyordu ki?
"Gelmiyorum," dedi. "Seni üzmüşt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☀︎
Yanlış anlaşılmaktan hep korkan bir insan olmuştum, insanları yanlışlıkla kırmayı sevmeyen birisi olduğum için yeni tanıştığım insanlara karşı mesafeliyimdir. Bu mesafeye bazıları soğukluk, bazıları kabalık olarak adlandırmıştı ama niyetim hiçbir zaman kötü değildi.
Her ne kadar ben insanları incitmekten korksam da, onlar beni incitecek her fırsatı kullanırlardı.
Mesela Yunus.
Bin yıl düşünsem bana olan düşüncelerinin bu yönde olduğuna inanmazdım, hatta aramızdaki ilişkinin iyi olduğunu düşünmüştüm hep. Tanışalı çok olmamıştı ama ona karşı duygularım biraz yoğundu, ve bundan dolayı kırılmıştım, bunu inkar edemezdim.
Sınav haftası bitmişti. Salı günü akşam Yunus'la dönmek yerine Fulya'yla beraber, onun keman kursuna kadar gitmiş, onla bu olaylar konuşmuş ve geri onla beraber eve dönmüştüm. Okulda teneffüslerin çoğunda sınıfta ders çalışmıştım, Yunus birkaç kere konuşmaya çalışmıştı ama onu tersleyip yanımdan uzaklaşmasını sağlamıştım. Çok fazla ısrar etmemişti, hatta hiç ısrar etmedi bile diyebilirdim; bu davranışından bile anlayabilirdim zerre umurunda olmadığımı.
"Ela!" diye bir bağırma sesi duydum aşağıdan. "Gel anneciğim." Yataktan kalktım, bir cumartesi sabahındaydık ve bugün derslere girmeyeceğim için uzun bir uyku çekmiştim. Penye pijama takımımın üzerine yumuşak sabahlığımı giydikten sonra odamdan çıktım, saçlarımı tepeden sıkı bir at kuyruğu yapmıştım merdivenlerden inerken.
Aşağıya indiğimde direkt olarak kahvaltı masasına, Efe'nin yanına oturdum; yanındaki sandalye çekildiğinde kafasını iPad'inden kaldırıp kısa bir an bana baktı. Babamla annem kahvaltılıkları getirdiklerinde hala uyukluyordum, en sonunda ikisi de masaya oturduklarında gözlerim ovalayıp tabağıma yumurta salatası aldım.
"iPad'ini bırak Efe," dedi annem.
"Şu bölümü geçeyim anne, bir dakika," dedi Efe. İki dakika gibi bir sürenin sonunda iPad'ını bıraktı ve yemeğini yemeye başladı.
"Haftaya yasaklar başlayacak gibi," dedi babam çayından bir yudum alırken."İstanbul'da vaka sayıları çok kötü durumda."
"Evet," dedi annem kafasını sallayıp babamı onaylarken. "Ela'nın sınavları da bitti, okullar da açılacak gibi değil... acaba birkaç haftalığına Şirince'ye mi gitseniz?"
