nemesis || jenlisa

NEMESIS

...

05.30.

Jennie alarmının sesiyle, yanında uyuyan sevgilisinin omzuna sokuldu ve açmak istemediği gözlerini sıkıca yumdu.

Alarmın kulak tırmalayan sesine çok geçmeden uyanan sevgilisi, ses yüzünden yüzünü buruştursa da ona sokulan sevgilisini görünce henüz tam açamadığı gözleriyle gülümsedi.

Jennie koşmaya başlamadan önce sabahları Lisa ile kalkmıyordu. Okul varken evden beraber çıkarlardı ancak Jennie tatildeydi ve uyumaya zamanı vardı. Ama bir süre sonra sabahları Lisa olmadan uyanmaktan hoşlanmamaya başladı ve her zaman özendiği, sabahları koşmaya giden insanların arasına katıldı.

Lisa ona sokulan küçük kızın saçlarını öptü. "Kaçta uyudun baykuş?"

Jennie mırıldandı. "2." İlanı gördükten sonra uyuyamamıştı. Başını kaldırdı ve uykulu gözleriyle sevgilisine baktı. "Sana pasta yaptım."

Lisa güldü. "Pastaların içinde çalışıyorum."

Jennie huysuzca bakıp tekrar kızın omzuna sokulup konuştuğunda, sesi boğuk çıkmıştı. "Yapmayayım mı yani?"

Lisa örtüyü üzerlerinden çekip kızı kendine çekti ve dudaklarına küçük bir öpücük bıraktı. "Pastalarını seviyorum." Küçük bir öpücük daha. "Kalkma saati."

Jennie kıkırdadı ve sevgilisinin dudaklarını uzunca öptü ve ayrıldıklarında Lisa yataktan kalkıp dolabın başına geçti. O giyinirken Jennie konuştu. "Bugün koşuya gitmeyeceğim."

Kaküllü kız çatık kaşlarıyla ona döndü. "Bir sorun mu çıktı?"

Jennie sessizce yutkundu ve bakışlarını ondan alıp yatağa çevirdi. Aylardır aralarında neredeyse hiç açılmamış bu konuyu açmaya çekiniyordu. "Daphne'nin kayıp ilanını gördüm." Lisa bir cevap vermeyince gözlerini ona çevirdi ve devam etti. "Bir sorun yok biraz ürküttü sadece. Yaz bitimine kadar gezecek daha iyi sahillerimiz vardır."

Lisa yavaşça başını salladı ve crop gömleğinin son düğmesini ilikleyip, yatakta bağdaş kurmuş sevgilisinin yanına gitti. Çenesinden tutup burnunun ucunu öpünce Jennie hafifçe gülümsedi ve gözlerini yumdu. Ayrılmadan dudağının kenarına da bir öpücük bıraktı. "İkimizin de bir hatası yok biliyorsun." Jennie başını hafifçe olumlu anlamda salladı. Gözünün kenarına bir öpücük daha aldığında, sevgilisinin nefesi bu sefer göz hizzasında bitmişti. "Daphne kaçmayı kendisi seçti." Jennie yine başını salladığında, hala deli gibi suçlu hissediyordu.

Daphne bunu kendi seçmemişti, muhtemelen sadece kafa dinlemeye gitmişti ve artık yoktu. Öldürülmüş müydü, intihar mı etmişti, tecavüze mi uğramıştı, kaçırılmış mıydı hepsi muamma kimse ne olduğunu bilmiyordu. Ama Jennie, ablasının o gün evden çıkıp gitmesine suçlusunun kendisi olduğunu adı gibi biliyordu.

...