nemesis || jenlisa

NEMESIS

...

Çilekleri kesme tahtasına aldı ve hızlıca keserek bir kaç küçük dilime ayırdı. Son bir kaç gündür tamamen evde durmasından ve bütün evi pastayla doldurmasından sevgilisi pek memnun değildi ama Jennie, sanki Lisa bu halinden endişelenmiyormuş ve ayda yılda bir sevgilisine pasta yapıyormuş özeniyle çileklerini hazır pastaya dizmeye koyuldu. Kulaklığında çalan sakin şarkıyı mırıldanıyor, kalçasını hafifçe sallayarak pastasını süslüyordu. 

İşi bittiğinde elini önlüğüne sildi, temiz elleriyle önce saçlarını düzeltti sonra kulaklığını çıkarıp, pasta yığını olmuş dolabı açtı. 

Hala kısık sesle mırıldanırken, tek kulağına sevgilisinin uykulu sesi geldi. "Jen?"

Kısa bir süre onu uyandırdığı için korksa da, sonra gözü cama kaydı ve havanın aydınlandığını, Lisa'nın kalkma saati geldiği için kalktığını anladı. "Günaydın bebeğim."

Bakışlarında yine o son bir kaç gündür olan endişe vardı. "Dışarı çıkmamak sana iyi gelmiyor, bugün okula mı uğrasan? Atölyeye gidersin."

Jennie hafifçe gülümseyerek onun endişesini bastırmaya çalıştı. "Evim benim atölyem zaten."

Kaküllü kız ona doğru yürüyüp dolaba pastasını koyan sevgilisine arkadan sarıldı. Burnunu boynuna sürttü ve fısıldadı. "Birbirimizden ne zamandır bir şeyler saklıyoruz?"

Jennie dolaba pastayı koyup kapattı ve ellerini, sevgilisinin belindeki ellerinin üzerine koydu. "Altı ay sonra onu görmenin beni bu kadar etkileyeceğini bilmiyordum. Gerçekten görmedim bile, sadece bir fotoğraf."

Lisa sarıldığı küçük kızın yumuşak tenine eğildi ve omzunu hafifçe öptü. "Sıradan biri, sıradan bir sebepten kaybolmadı güzelim. Normal yani."

Jennie iç çekti ve Lisa'ya dönüp kollarını boynuna sardı. "Seni endişelendirdiğim için üzgünüm." Dudaklarını dudaklarına bastırdı ve hafifçe öptü. 

Geri çekildiğinde Lisa kısa bir cümle kurup onu tekrar öptü. "Hadi koşuya git bugün, çok şaştın rutininden. Hem devam edemezsin böyle."

Normalde Jennie'nin çabucak itiraz edeceği teklifi dudaklarını emerek yaptığında, Jennie sadece onu daha fazla kendine çekebildi. 

Ayrıldıklarında Lisa tekrar konuştu ve bu sefer burunun ucunu öpüp hazırlanmaya gitti. "Akşam seni yemeğe çıkarırım, uzun süredir beraber bir şey yapamadık." Jennie başını sallayıp gülümsemekle yetindi. 

Çok değil, yarım saat sonra Lisa iş resmiyetine bürünmüş ve kapının önünde, çıkmaya hazırlanıyordu. Gitmeden önce sevgilisine gülümsedi. "Seni seviyorum."

"Seni seviyorum." 

Kapı kapanır kapanmaz telefonunun çalmasıyla Jennie aceleyle mutfağa gitti ve telefonunu açtı. "Baba?"

Babası epey neşeli ve hevesli ses tonuyla konuştu. "Taşındığından beri seni hiç ziyaret etme fırsatım olmadı," Olmamıştı ve fırsat yaratılmaya da uğraşılmamıştı. Babası her zaman ki ilgisizliğinin bir üst seviyesi olacak kadar ilgili olabilmişti. Maddi durum konusunda ise, artık söylenmiyor hatta genelde fazla para gönderdiği oluyordu. Ama duygusal açıdan... Şikayet edecek bir şey yoktu, Jennie halinden memnundu çünkü babasının buraya uğraması demek Lisa'nın burada yaşadığını fark etmesi demekti. "ama bugün seni görmek için izin istedim. Yoldayım şimdi."

Jennie'nin yükseltmeye çalıştığı motivasyonu telaşa dönüştü. "Ben evde değilim ki baba, sahildeyim koşuda. Buraya gel caddeye çıkar kahvaltı ederiz."

Babasının evi görme hevesi epey istikrarlı olmalı ki, kızının teklifine hiç itiraz etmedi ve caddede buluşmak için sözleştiler.

...

"Bir de zam istedi benden! Sanki tüm gün nasıl halde işe geldiğimi görmüyor." Babası karşısında oturuyor, söyleniyor ve ara sıra bir kaç lokma alıyordu tabağından. 

Jennie ise sadece yiyor, ve dinliyordu. "Beni epey şaşırttı bu bencilliği. Jen? İyi misin sen?"

"Hı?" Genç kız afallamış halde gözlerini bir kez açıp kapadı. "İyiyim. Gece hiç uyumadım da."

Babası kaşlarını çattı. "Neden? Ne oldu? Yine kabus mu görüyorsun?"

Jennie onu endişelendirmemek adına hızlıca başını salladı. "Yapamadığım bir pastanın pratiğini yaptım tüm gece."

Babasının endişesinin yerini, böbürlenme duygusu aldı ve göğüsünü kabarta kabarta konuştu. "Benim kızım yapar. Ama yine de yanına geleyim ben, bir kaç gün sende kalayım vakit geçiririz."

Jennie babasının gerçekten ısrarcı olmadığını, ilgili gözükmek için bu teklifleri aldığını düşünüyordu. Şaşırdı. "Gerek yok baba." Tabağında kalan büyük son lokmayı aldı ve hızlıca çiğneyip yuttu. Hemen gitmek, bu konunun ısrarına en azından şu an maruz kalmamak istiyordu. "Kalkalım hadi."

...

Selam selam selam. Biraz sıkıcı, biraz soft, biraz gerilimli bir geçiş bölümüyle geldim. Sıkmamak için kısa tuttum. Bu kitabı çok seviyorum ama yayımlamak için sabırsızlandığım bir taslağım var, sürekli de kesitler paylaşıyorum. O kitabın gelmesine az kaldı ve ya çok seveceksiniz ya da beni çok linçleyeceksiniz kurgusu hakkında ama her şeye rağmen çok heyecanlıyım...