As the Light Lies (Scholar Series #1)

Chapter 22

Chapter 22

"Huwag mo na akong ayain sa susunod. Hindi na ako pupunta."

Banta ko kay Zareal at pagkatapos ay pinatay na ang tawag. Duh, I am not numb. Alam kong nilalapit niya ako sa Velasquez na 'yon. For heaven's sake, it's done, and it's been years now.

Hindi ba pwedeng huwag na lang pag-usapan iyon? Parang ang fresh pa rin sa kaniya, isipin pa nung lalaki na iyon na gusto ko pa rin siya.

I made a light make-up, ayoko ng masyadong makapal dahil magta-trabaho lang naman ako. And speaking of my job, kasasabi ko lang kanina na ayokong pag-usapan ang lalaking iyon but how ironic, sa kaniya ko pa ibibigay ang serbisyo ko.

I wore a high-waisted white leather pencil skirt and a pink spring chiffon blouse. I'm also using my light brown pointed-toe heels; letting my hair fall down into soft curls.

Tiningnan ko rin muna ang sarili ko sa tapat ng salamin, making sure na maayos ang suot at ang itsura ko ngayon.

Nakarating agad ako sa kompanya pagkatapos ng ilang minutong biyahe. I gripped onto the door handle, then breathed out.

"Calm down, Thalia. You should not be affected by his presence, okay? Nagkita na nga kayo kagabi, e. Normal na lang lahat ng mangyayari ngayon, kunwari, hindi mo siya kilala." payo ko sa sarili.

In a very slow manner, I entered his office.

With my small steps, nakita ko kaagad siyang nakaupo na sa swivel chair niya habang pinag-lalaruan ang ballpen sa kanang kamay. Bigla akong nakaramdam ng kaba nang magtama ang mga mata namin.

God.

He's so serious.

He's madly serious.

The sides of his lips rose; he didn't even greet me back and just did nothing but glare at me. I felt so pissed, so I sighed to erase the burning in my chest and ignore his acts, then continued walking towards my cubicle.

Napalunok ako ng laway.

"G-Good Morning, Sir." I greeted plainly.

He didn't even greet me back and just did nothing but glare at me. I felt so piss so I sighed to erase the burning in my chest and ignore his acts then continue walking towards my cubicle.

Yabang.

Porque siya ang boss?

Huminga muna ako ng malalim bago nagsimulang kunin ang mga papeles sa mesa ko matapos kong umupo.

I did a filing. Ni-review ko pa iyon para masigurong walang mali sa ginawa ko.

Nang matapos ay umayos ako sa pagkakaupo at sunod na kinuha ang List of Schedules ng boss ko.

Maraming kilalang pangalan ng businessman and woman ang nakasulat. Hindi ko rin maiwasang magulat at humanga sa tuwing binabasa ang mga bigating personalidad na kung saan kanselado lahat ng appointments.

May mga sikat at bigating mga babaeng artista rin. Siya marahil ang habol ng mga iyon. Panigurado.

May nag-iisang meeting siya ngayon at wari kong aabutin ito ng napaka habang oras kaya kanselado ang ibang schedule na matatamaan nito. I stood up to see what Dion was doing.

Ang mga mata niya ay direktang nakatutok sa kaniyang laptop. Salubong pa ang kaniyang mga kilay.

He looks like a heartless but gorgeous boss with that creased forehead.

He's so serious to the point that I just don't wanna remind him because I know making noise will just disturb his job.

Baka sigawan pa ako nito.