As the Light Lies (Scholar Series #1)

Chapter 28

Chapter 28

Nilakad ko pabalik ang kalsadang pinag-parking-an ko ng kotse kanina. Medyo dumidilim na rin kaya nagmamadali na ako.

Ilang minuto pa ang nakalipas, nakarating na rin ako sa mga kabahayan.

And while walking peacefully to reach the street, my heart pumped with nervousness when I heard a cat call behind me. It instantly gave me goosebumps. Parang gusto kong bigla tumakbo paalis sa lugar na 'to. Nakakatakot.

"Psst!" Here it is again.

Napapikit ako ng madiin at sinimulan ko na ang paglakad-takbo sa takot. Ramdam ko na rin ang lalo pang pangangatal ng aking mga kamay.

Lalo pa akong nanlamig nang may marinig akong mabibilis na yapak ng mga paa. Dapat pala nagpasama ako papunta rito! Bakit kasi ako pumayag na mag-isa lang?!

Ninais kong sumigaw. Ngunit alam kong hindi rin naman nila ako maririnig lalo pa't napakalaki ng distansya ng mga kabahayan sa isa't-isa.

Humugot ako ng malalim na paghinga at buong tapang na nilingon ang kung sino mang sumusunod at sumisitsit sa akin ngayon pero halos manlaki na lang ang mga mata ko sa sobrang kaba nang wala akong makitang taong nakasunod sa akin.

Sinubukan kong maglakad paatras, sinisigurong walang sinuman ang nakasunod sa akin ngayon.

At sa sandaling ihakbang kong muli ang mga paa ko, bigla akong naistatwa sa kinatatayuan ko dahil may nabunggo akong isang katawan.

Naghuhuramentado ang puso ko.

I closed my eyes tightly.

I could hear nothing but the rapid beating of my heart in fear.

My hands are shaking.

My legs are trembling.

And my knees are getting weak.

Hindi ko na alam ang nararapat kong gawin. Should I call for a policeman? But I don't have my phone with me. Then ... What should I do?

Mom ... Dad ... Mahal na mahal ko kayo.

"Thalia..." In the softest way, a man whispered behind me.

And just like that, all of the scary feelings I felt disappeared.

Kilala ko ang boses na iyon kaya kaagad ko syang hinarap para makasigurado. At sa oras na makita ko ang mukha n'ya, parang nabunot lahat ng libo-libong tinik sa katawan ko.

"D-Dion," Napakapit ako sa kanyang balikat at tinukod ang isa kong kamay sa tuhod sa sobrang pagod. "I'm glad you're here."

Hindi ko na naituloy pa ang balak kong pagtayo nang bigla niyang hapitin ang baywang ko at agad na niyapos ang mga braso n'ya sa akin.

Namilog ang mga mata ko, hindi ko alam at lalong hindi ko maintindihan at bigla na lamang bumilis ang pintig ng dibdib ko.

Humihigpit ang pagkakayakap niya sa akin habang tumatagal. Ang kamay niyang nakahawak sa batok ko ay lalo pa niyang idiniin.

Na ako sa dibdib niya kaya rinig na rinig ko ang bawat tibok ng puso nya na para bang gustong kumawala nito. Hindi ko alam kung ilang beses na ba akong napalulunok dahil sa sitwasyon namin ngayon.

His spicy scent made me conscious of my smell. Kanina pa ako naglalakad, I definitely smell like a sweat!

"I-I was worried." He whispered near my ear. I could almost feel his warm breath caressing the side of my face.

"Mr. Velasquez..." I muttered, confused by his actions.

Balisa s'yang kumalas sa pagkakayakap sa akin.