Bir yanı bereketli,
Bir yanı çatlamış toprak üstünde
Kimimiz potinle, kimimiz yalın ayak geziyorduk
Bazımız borçla bağlanmış ama başı dik,
Bazımız özgürce genç ve dinamik,
Bazımız para içinde yüzüyorduk
Beraber yürüyorduk, güveniyorduk
Hepimiz birden güvendik
Kara toprakta birer sandal verildi altımıza
Altımızdan dünya kayıyordu
Biz gidiyoruz sanıyorduk
Pek fiyakalı hayaller kurup
Küreklere asılıyorduk
Sonra su koyuverdiler,
Ayaklarımız yerden kesildi
Gidiyorduk işte karmaşık gerçeklere doğru
Yarım gerçeklere doğru,
Tamamen yalana doğru...
Buralar değildi destanlarda anlatılan diyarlar
Bu değildi vadedilen gelecek
Ve her birimiz bilmediğimiz yönlere kürek çekiyorduk
Artık güven kalmamıştı kadim rehberlere dahi
İşte böylece kendimizi bu okyanusta bulduk
Her birimiz ayrı ufuklarda un ufak olmuş
Ve birbirine erişimi imkansız bilmecede
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞBANIN SON SÖZÜ
PoésieCân ü ten oldukça benden derd ü dâğ eksük degül Çıhsa cân hâk olsa ten ni cân gerek ni ten bana Dûd ü ahkerdür bana serv ile gül ey bâğbân N'eylerem ben gülşeni gülşen sana külhan bana FUZULÎ
