Bir şehirde iki nefesmiş bilemezdik
Yeşil bitkilerin bir çırpıda soluduğu
Çarpık, geçici duyguların yoğurduğu,
İki canmış taşıdığımız bilemezdik.
İsimlermiş biriktirilen bilemezdik Karaladıkça kirlenen kara kaplı defterde,
Yol uzunmuş, kirliymiş ve yorucuymuş,
Kimseler dinlemezmiş, bilemezdik.
Dağdan taştan akan suymuş bilemezdik,
Bizi bir nehire sürükleyip, toplayıp, götüren,
İki damlayı bir özde buluşturup, perçinleyen,
Garip bir yalnızlıkmış, bilemezdik.
Bir bildiğimiz varmış, ayrıymış hayatlar,
Gidipte dönmemek varmış, dönüpte görmemek,
Ölememek varmış, bayat bedenler gereksizken,
Yaşarken ölmek varmış ölürken gülmek, bilemezdik.
*Videoyu izleyiniz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞBANIN SON SÖZÜ
PoesíaCân ü ten oldukça benden derd ü dâğ eksük degül Çıhsa cân hâk olsa ten ni cân gerek ni ten bana Dûd ü ahkerdür bana serv ile gül ey bâğbân N'eylerem ben gülşeni gülşen sana külhan bana FUZULÎ
