Ne güzel onarıyorsun,
Burulmuş ağzımdan taşıp, kendini gösteren,
Sıtmalı ruh hastalığımı...
Siyah mı elaya karışıyor,
Yoksa ela mı siyahlaşıyor,
Şifa bulurken kalbim gözlerinin elinden?
Yine tut elimi, gülsün avuçiçlerim,
Göreyim dünya gözüyle,
Yine dokunsun birbirine kırlangıç ağzında dudakların,
Işığın aktığına şahit olayım,
Pırıl pırıl saçının tellerinden...
Ne güzel güveniyorum sana bilsen,
Hiç kimseye kulak asmadığım gibi,
Dinliyorum gül sesini pür dikkat,
Sana diyemediğim en kıymetli sözleri,
Küçük bir fil fısıldıyor kulağına...
Ne güzel onarıyorsun beni,
Ne iyi geliyor merhemin yarama...
Büyüttüğün umutlarımı benim için yetiştir,
Hayata bağla beni,
Hayatla birleştir,
Durma aç gözlerini,
Durma tut ellerimi,
Durma gül!
Beni iyileştir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞBANIN SON SÖZÜ
PuisiCân ü ten oldukça benden derd ü dâğ eksük degül Çıhsa cân hâk olsa ten ni cân gerek ni ten bana Dûd ü ahkerdür bana serv ile gül ey bâğbân N'eylerem ben gülşeni gülşen sana külhan bana FUZULÎ
