Bak, işte! Böyle çöker yeryüzü,
Böyle fışkırır dağlar, ovalar üstüne...
Sesler yanıklanır kurttan, kuştan,
Görünmez bir zirvedir alıkoyan,
Her birimizi birer yakada...
Kartalız, kanatlarımız var görünürde,
Ne yazık,
Uçmak karşılık ister her zaman!
Bak, işte! Böyle kararır gökyüzü,
Böyle çalkalanır kaynayan kazan...
Oradan buraya bir yol uzanır,
Caddeler haksız bir siyaha boyanır,
Içi sığ, dışı derin bir göl boğar gündüzü,
Kirli terlerin tuzuyla dağlanır yaran,
İnsanız, saf bir yudum hevestir gevelediğimiz,
Ne yazık!
Yine insanlardır hevesimizi, kursağımızda bırakan...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞBANIN SON SÖZÜ
PuisiCân ü ten oldukça benden derd ü dâğ eksük degül Çıhsa cân hâk olsa ten ni cân gerek ni ten bana Dûd ü ahkerdür bana serv ile gül ey bâğbân N'eylerem ben gülşeni gülşen sana külhan bana FUZULÎ
