Sevdam değildi ayağının altından akan
Incinmiş olmalısın
Oysa yarardım tüm suları
Asası gibi Musa'nın
Iner yürürdük birlikte
Şehir hatları vapurundan
Ben değilim seni takip eden gölgen
Yorulmuş olmalısın
Oysa kıyısına dizerdim yolların
Ülkenin tüm taşlarını
Firavun'un köleleri gibi
Oturur dinlenirdik kaldırımda
Sorular sorardık cevapları bilinmeyen
Ellerim değildi yarana şifa olan
Endişeli olmalısın
Oysa tüm mucizeleri toplayabilirdim
Nefesi gibi İsa'nın
Ilık bir rüzgâr tadında yaşardık birlikte
Iki güzel ruh olurduk birbirini saran
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞBANIN SON SÖZÜ
PoesíaCân ü ten oldukça benden derd ü dâğ eksük degül Çıhsa cân hâk olsa ten ni cân gerek ni ten bana Dûd ü ahkerdür bana serv ile gül ey bâğbân N'eylerem ben gülşeni gülşen sana külhan bana FUZULÎ
