Güneşin solduğu demde
Yazılmış, bitmiş bir kitabın ortasına,
Apansız giren kadın...
Zihnimde bıraktığın derin bir iz...
Artık unutamam seni.
Ne kadar severse insan, o kadar dargın,
Bir gün sönecek sandığın,
Okyanusun ortasına bırakıp,
Gitgide uzaklaştığın devasa yangın,
Türlü ihtimalden arta kalan,
Zaman artığı şu hayatın,
Bizi buluşturduğu andayız,
Artık unutamam seni.
Güneşin solduğu demde,
Gönlümün karanlık avlusuna,
Şen gülüşleri parlayan kadın,
Kara trenlerin ayrılık kokusunu yutup,
Şehirlerin manasını taşır adın,
Veda korkusuyla titreyen,
Küçük bir kız derinliğinde bakışların...
Gidersin, görüşemeyiz,
Artık unutamam seni.
*Videoyu izleyiniz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAĞBANIN SON SÖZÜ
ŞiirCân ü ten oldukça benden derd ü dâğ eksük degül Çıhsa cân hâk olsa ten ni cân gerek ni ten bana Dûd ü ahkerdür bana serv ile gül ey bâğbân N'eylerem ben gülşeni gülşen sana külhan bana FUZULÎ
