HIDING SERIES 3: The Doctor's Care (COMPLETED)

11

Angel’s Point of View

I was running papunta sa entrance ng company, sobrang late ko na kasi sa meeting namin ng bagong investor including the boards.

Actually, dapat wala talaga ako rito ngayon at hindi tumatakbo papunta sa building because this is my rest day at movie marathon or should I say disney marathon namin ni Carlo ngayon kasama si Hansy, dahil nga pinangakuan ko siya kahapon, pero bigla nalang akong tinawagan kagabi ng 10:00 pm ng secretary ko and she said na may bagong investor daw. Sinabi ko naman sa secretary ko na set another date para sa meeting pero she said na gusto daw ng investor na ngayon, kaya nga hindi ko nga niyan alam kung anong sasabihin ko kay Carlo ukol sa plano namin, dahil alam ko sa sarili ko na magtatampo ‘yun sa‘kin.

Anyway, dahil nga tulog mantika ako kagabi, ay nakalimutan kong mag-set ng alarm na dahilan para magising ako ng 9:45 am kanina, kaya naman ngayon ay tumatakabo ako dahil sobrang late na nga.

Mga ilang pagtakbo pa ay nakarating na ako sa entrance...

“Good morning, Sir!” Masayang bungad agad sa‘kin ni manong guard pagpasok ko.

“Good morning.” Nakangiting saad ko na naman sa kanya, pinagpatuloy ko na ang pagtakbo patungo naman sa lobby.

“Good morning po Sir. Sir nandito na po ang bagong investor, 8:30 am palang po ay nandito na siya and kanina pa po siya naghihintay sa meeting room kasama ang secretary niyo and mga board po.” Bungad agad sa‘kin ni Lily.

“Oh Shookt! Thank you!” Gulat na saad ko sa kanya sabay takbo papunta sa elevator.

Takte! It’s freaking 8:30 am nandito na pala siya? Shookt natutulog pa ako sa oras na ‘yun! Sana na lang hindi siya nainip or mainis...

Mga ilang sandali pa ay nakarating na ako sa elevator, pero ang takte! Bakit ang malas ko ngayon? Naka out of order kasi ang elevator kaya no choice ako ngayon na magtake ng stairs.

Tumakbo na ako papunta sa stairs kahit pang 10th floor pa ang meeting room, sobrang lapit lang non, sobra!

Bakit ang malas ko ngayon? Wala naman akong balat sa pwet, ang kinis kinis pa!

Anyway, I don’t know kung babae ba siya or lalaki because ngayon ko lang nga siya makikita, at isa lang talaga ang masasabi ko sa kanya, sobrang yaman niya, based on my secretary he or she just bought a freaking 50% in our company. I wonder kung isa siya sa mga famous and most richest business man or woman dito sa Asia, aside kina Leo, Hunter, Louise, Philip and more.

Pero sana lang talaga hindi na siya naiinip or naiinis ngayon. Kasi kung naiinip or naiinis man siya ay nakakahiya ‘yun, lalo na sobrang laki ang binili niya.

Anyway, I am currently running on the stairs, takte nasa 4th floor palang ako ay pagod at hingal na ako.

“T*ngina! Bakit pa kasi sira ang elevator?!” Daing na sigaw ko na nagpaalingawngaw dito.

Pinagpatuloy ko na ang paglalakad kahit sobrang pagod ko na, for the sake of meeting and investor, kakayanin ko ‘to.

Mga ilang sandali pang paglalakad ay nasa 7th floor na ako...

“Argh! 7 floors down and 3 floors to go!” Hingal na sigaw ko.

Umupo muna ako sa step stair at nagpahinga doon. Kinuha ko rin ang tumbler ko sa dala kong bag, mabuti nalang nakapagbaon pa ako ng tubig, dahil kung hindi ay mamatay ako sa uhaw.

Habang umiinom ako ay nabigla ako dahil biglang nag-ring ang phone ko mula sa loob ng bag...

“Tsk! Sino naman kaya ‘to?! Pagod na ang ako may tatawag pa!” Iritableng saad ko sabay kuha sa phone mula sa loob ng bag ko.

Pagkakuha dito ay agad ko itong sinagot without knowing who’s calling...

“Hello?! Bakit ka napatawag? Alam mo bang pagod ako huh?! Tapos makikisabay ka pa!” Inis na sigaw ko sa kabilang linya.

Pagkatapos kong bitawan ang mga katagang ‘yun ay biglang tumahimik, ngunit mga ilang saglit lang ay biglang may nagsalita, na ikinagulat ko dahil nabosesan ko ito...

“Ahmm S-Sir, si Lea po ito, ang secretary niyo, sorry po pero pinapatanong po ng bagong investor kung nasaan na po daw kayo kasi po daw magtatanghali na ay wala ka pa rin po, kung ‘di po raw kayo makararating dito before 12:00 pm ay may gagawin po daw siyang ‘di kaaya aya.” Mahinaho’t may halong kaba na saad ni Lea.

Nang marinig ko ang mga sinabi niya ay agad ko itong pinatay at tumayo na mula sa pagkakaupo.

Tinignan ko ang oras mula sa phone ko at laking gulat ko nalang kung anong oras na... Because it’s freaking 11:56 am!

Meron nalang akong last 4 minutes para makapunta roon, dahil kung hindi ay baka may gawin daw ‘yun ng ‘di ka nais nais, tsk! Ano 'yun? Panakot? Wala akong paki! Charot!

Nagsimula na ako ulit tumakbo. Takbo rito, takbo roon... Kahit hingal na hingal na ay takbo pa rin...

“T*ngina! I hate this life!” Hingal na sigaw ko habang tumatakbo.

Pawis; sobrang pawis ko na, tila bang bagong ligo, mabuti nalang kahit na pawis na pawis na ako, mabango pa rin ang amoy ko.

Mga ilang sandali pa ay nakarating na rin ako sa 10 floor, nakikita ko na rin ang pinto ng meeting room, bago ako pumunta roon ay nagpahinga muna ako ng sandali at tinignan ko ulit ang phone, at laking gulat ko nalang na last minute nalang 12:00 pm na, kaya naman wala na akong sinayang na oras pa at tumakbo na ako ulit papunta sa pinto ng meeting room kahit na masakit na ang mga legs at tuhod ko.

Mga ilang segundo lang ay nakarating na ako sa pinto at marahas ko itong binuksan at sumigaw na kumuha ng atensyon ng mga board....

“Sorry I’m late! Who’s the new investor?!” Hingal na sigaw ko habang nakayuko...

“I’m the new investor! Ikaw ba ang CEO? Mabuti naman dumating kana, dahil sobrang inaamag na kami rito, konti nalang tubuan na kami ng mga ugat! At mabuti rin dahil nakarating ka sa oras dahil kung hindi, alam mo na kung anong mangyayari.” Baritono at mariin na saad ng bagong investor...

Tila bang binuhusan ako ng malamig na tubig ng marinig ko muli ang boses na ‘yun.

Parang biglang nawala lahat ang sakit ng paglakad at pagtakbo ko kanina papunta dito nang marinig kong muli ang boses na ‘yun.

Ang p*tanginang boses na ‘yun! How dare he doing here?! How dare he step on my company?! Sobrang kapal naman ng mukha niya para pumunta rito, matapos niya akong niloko! T*ngina niya!

Mga ilang sandali lang ay may naramdaman akong presensya mula sa gilid ko at alam ko kung sino ang taong ito...

“Miss me, babe...” Henry’s said seductively whispered to my ear.