HIDING SERIES 3: The Doctor's Care (COMPLETED)

32

Angel’s Point of View

“Ouch! Dahan-dahan naman, babe, ang hapdi kaya.” Naka-pout na daing ni Henry sa‘kin na dahilan upang matawa ako ng mahina, parang bata kasi ‘to; sobrang cute!

“Tumahimik ka nga, paano gagaling ang mga ‘yan kung palagi kang reklamo? Basta tiisin mo nalang matatapos na rin naman ‘to, ‘e.” Natatawang saad ko sabay dampi muli ng bulak na may alcohol sa kaniyang sugat.

Ginagamot at nililinis ko ngayon ang mga sugat sa kaniyang mukha na natamo niya kaninang nagsusuntukan sila ni Carlo. Alam kong hindi malala ang mga ‘to at malayo sa bituka upang gamutin lalo na’t isa siyang doctor, ngunit dahil nga niligtas niya ako kanina gagawin ko pa rin ‘to sapagkat ito nalang ang maibabayad ko dahil sa ginawa niyang pagliligtas sa‘kin.

Anyway, magkaharap kami ngayon habang naka-upo sa sofa ng sala sa room ni Hansy dito sa hospital.

“O-Ouch!” Daing na naman nito sabay hawak sa aking kanang kamay kung saan may hawak akong bulak, napabuntong hininga naman ako dahil sa inasal nito.

“Isa, Henry. Huwag ka ngang pasaway.” Pangangaral ko sa kaniya sabay dampi muli ng bulak na may alcohol.

Naging tahimik naman ang panggagamot ko sa kaniya, hindi na rin ‘to dumaing sa bawat pagdampi ng bulak na may laman na alcohol.

Habang ginagamot ko ang huling sugat nito sa kaniyang mukha na nasa bandang gilid ng kaniyang kanang kilay ay hindi ako mapakali sapagkat ramdam ko ang kakaibang tingin na pinupukol nito, tila bang sinusuri niya ang bawat galaw ko na sobrang nagpapailang sa‘kin.

“H-Henry, a-ayusin mo nga ang tingin mo.” Hindi nakatingin kong saad sa kaniya, nahagip ko naman ‘to na napangisi at napataas ang kaniyang kaliwang kilay.

“What do you mean? Ano bang tingin na binibigay ko sa‘yo upang ayusin ko? May mali ba?” Nakangising saad nito habang nakataas ang kaniyang kaliwang kilay kasabay nito ang pagtingin niya sa‘kin ng nakakaloko.

Hindi ko na lamang pinansin at sinagot pa ang mga tinanong nito, bagkus ay tinuon ko nalang ang aking pansin sa paggagamot sa kaniyang sugat upang mapadali na ‘to.

Mga ilang sandali pa ay natapos ko na rin ang panggamot at paglilinis sa kaniyang sugat, kaya naman niligpit ko na ang mga ginamit kong gamit sa iisang lalagyan at pinulot lahat ang mga kalat, katulad ng pinaggamitang bulak.

Nang matapos kong gawin ‘yun ay tumayo na ako mula sa pagkakaupo, ngunit nabigla ako nang bigla niyang hawakan ang kaliwa kong kamay na dahilan upang mabitawan ko ang mga hawak-hawak kong mga gamit sa sahig kasabay nito ang pagbagsak ko sa kaniyang malalaking braso’t pagkandong sa kaniyang mga hita, bali pa-bridal style niyan ang posisyon namin ngayon.

“H-Henry, ano bang problem mo’t bakit ka nalang nanghihila?” Mahinang bulong ko sa kaniya habang deretsong nakatingin sa kaniyang mga mata na ngayon ay nakatingin sa‘kin ng kakaiba, at hindi ko mawari sa aking sarili kung ano ‘to ngunit nagbibigay ‘to ng galak sa aking damdamin.

“Babe, I miss you.” Mahinahong saad nito using his husky voice, kasabay nito ang pagyakap niya sa‘kin ng mahigpit na sobrang ipinagtaka ko, ngunit niyakap ko pa rin ‘to pabalik.

“Henry, anong nakain mo at bigla-bigla ka nalang mayayapos? May problema ka ba? May nangyari ba?” Mahinahong mga tanong ko sa kaniya na dahilan upang mapakalas ‘to sa yakapan, ngunit nakapalupot pa rin ang kaniyang kaliwang kamay sa aking baywang, kasabay naman nito ang pag-tingin niya sa‘kin ng seryoso.

“Angel, I love you. Mahal kita...” Out of the blue na saad nito na sobrang ikinabigla ko, napanganga na lamang ako dahil sa sinabi nito, bumilis din ang pagtibok ng puso ko.