Cold-blooded QUEENS

28

"Late na. Umuwi ka na." Marahan ngunit masakit pakinggan mula sa kanya. Busy padin sya sa laptop.

Maya maya lang ang may tumatawag sa phone nya.. kagad nyang kinuha at sinagot iyon.

"Pare. Si Lorraine nasa ospital daw." I heard someone speaking. Inalis ako ni Kyle mula sa pagkakaupo sa kanya. Umupo ako sa tabi nya.

"Anong nangyare?" Tanong nya sa kausap. Hindi ko na narinig kaya ang pag sang ayon nya na lang narinig ko sabay tayo at pumasok sa kwarto nya. Nakaupo lang ako doon sa sofa at hindi malaman ang gagawin. Hindi ko alam kung uuwi na ba ako o mag stay pa.

Maya maya ay lumabas na sya ng kwarto. Nakabihis na ito ng vneck na kulay puti. Mabilis nyang iniligpit ang laptop at bitbit iyon palabas.

"If you want to stay, may pagkaen dyan. You can use my bed kung gusto mong matulog." He said naturally at tinanguan ko lang yon.

Matapos nyang maisara ang pinto ay saka palang bumuhos ang luha ko. Deserve ko ba talaga ito? Hindi ako nag cheat.. at kailan man hindi tumingin sa iba. Mahal nya ba talaga ako?

Tinanggal ko na ang singsing na bigay nya sa akin. Ipinatong ko iyon malapit sa kung saan naroon ang frame na may picture naming dalawa. Itinaob ko din iyon. Now I decided to give it up. Wala nadin naman syang pakialam so why then stay?

Marahan lang akong nag drive pauwi sa amin. Biglaan kasing bumuhos ang malakas na ulan isa pa hindi padin matigil ang pag iyak ko kaya blurry ang daan. Kanina pa din tawag ng tawag si ate pero ngayon ko palang sinagot.

"What?" Inis na tanong ko.

"Nasaan ka na? Mommy is worried." Maarte nyang sabi sa kabilang linya.

"Relax. I'm on my way." I replied but suddenly I heard a loud crash somewhere. Alam kong hindi ko sasakyan yon pero maya maya pa ay nagulat na lang din ako ng may bumangga ng malakas sa sasakyan ko dahilan kung bakit paikot ikot at bumangga ako sa matigas na bagay. My eyes is blurry. I can still hear my ate's voice pero di ko na din alam kung nasan ang phone ko.

I wanted to open my eyes pero hinahatak ako ng antok. Til I find myself in a white room. It's a hospital I guess.

"Anak. Buti naman nagising ka na. Kamusta ang pakiramdam mo?" Si mommy kaagad ang nakita ko na di maiguhit ang mukha sa sobrang pag aalala.

"Yes mom. I'm sorry kung pinag alala ko kayo ni dad." I smiled at her at lumingon kung nasan si ate at daddy.

"Ayos na ba ang pakiramdam mo? Wala bang masakit sayo?" Nag aalala paring tanong ni Mommy at inexamine pa ang katawan ko.

"Okay lang ako mom. Para lang akong nabugbog ng konti. Gusto ko na pong umuwi." Paniniguro ko.

"There's a police outside. Gusto kang interviewhin." Si ate ang nagsalita.

"Ha? E wala naman akong kasalanan." Nagtatakang sabi ko.

"No anak. They wanted to ask you kung magpafile ka ba ng case dahil sa nangyare. Kung ako ang tatanungin gusto kong magsampa ng kaso, muntik ka ng mamatay because of wreckless driving." Si Daddy ang nagsalita kahit galit ang boses ay naroon padin ang pag aalala nya.