'Hayatımda gördüğüm sayılı ışıklardansın aslında. Yıldız kadar küçük, güneş kadar parlaksın. Bırak arkandan gelenler de seni anımsamak için gökyüzüne doğru baksın.'
__________________________
İçinde bulunduğum durumu anlamak için dokunmalısın satırl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29. Bölüm: Bazen dinlemek istiyorum gökyüzünün sesini. Henüz tanımadığım bir melodiyi gecenin karanlığında seyredişim gibi. "Bazen diyorum içimden. "Olmasaydı bulutlar, hissedebilir miydim yağmurları?"
Ya da bütün ışıkları kapatsam yürüyebilir miydim yıldızların altında? Her şeyin değiştiği bir dünyada aynı kalmaya çalışan bir çocuktum aslında. Ya da bütün farklılıklar bizi aynı yapıyordu sonuçta...
Yalnız kaldığım birçok gece geçirdim. Korkarak izlediğim şafakla birlikte aydınlanan havayı içime çektim. Onlarca yıldız gördüm, en çokta dolunayı özledim. Ama şimdi bilmediğim bir olayın içinde savruluyorum. İçimdeki hisler beni hep kötü yola yönlendirirken direnmeye çalıştıkça zihnim yoruluyor.
Yavaşça arabadan indik. Etrafta kimse yoktu. Memurlar bizi binaya götürdükleri sırada sert bir fren sesi duyuldu. Arkama dönüp bakma girişiminde bulunmadım çünkü kim olduğunun farkındaydım. Bu kadar hızla gelmelerine şaşırsam da tepkisiz durarak olacakları izledim. Göktuğ arkadan elimi sıkıp kulağıma eğildi. "Umarım bir şey yapmamışsındır."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaptığımı bile bile kurduğu cümleye hafif tebessüm edip cevap verdim.
"Küçük bir hamle."
Kaşlarını çatıp yaptığım harekete tepkisini koydu. Bunun iyi olacağını düşünüyordum. Asrın'ı kurtarabileceğimizin farkındaydım ama tek başımıza yapamazdık.
Onlar bizimle fazlasıyla oynamıştı, şimdi bu hareket Göktuğ'un hoşuna gitmese de yapmam gerekiyordu. Bina kapısına ulaştığımızda arkamı dönerek baktım. Siyah lüks arabanın kapıları açıldı. Sürücü koltuğundan Evren, onun yanında Deniz, arka koltuktan ise Aydı indi. Evren'i karanlıkta gördüğüm için şimdi biraz zor tanısam da umursamadan içeriye girdim. Bizi bir odanın önüne getirip çağıracaklarını söylerken yalnız kalışımızı fırsat bilerek dudaklarımı araladım.
