Episode -5 / Unicode

2.3K 133 2
                                    

Episode 5

🍁လမ်းခွဲ🍁
🍁
🍁
🍁

အတိတ် ( ၂ )

" နေ နေပါအုံး! "

အလျင်စလိုတားလိုက်သောအသံကြောင့် ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ခနဲရပ်သွားသည်။

" ခင်များကလဲ ။ ပြီးရောဗျာ ကျွန်တော်ထွက်သွားပေးမယ် "

စူအောင့်အောင့်အသံဩလေးကြောင့် ကျွန်တော် ပြုံးလိုက်မိသွားသည်။
ကျောပေးထားသောအနေအထားကြောင့် ထိုချာတိတ်တော့ မြင်မှာမဟုတ်။

" ဆောရီး ။ ကိုယ်က တိတ်ဆိတ်တာကိုသဘောကျလို့"

ခပ်အေးအေးဖြင့် ကျွန်တော်ဖြေရှင်းချက်ပေးလိုက်မိသည်။
တကယ်ဆို မလိုအပ်ပါဘဲ။

တောင့်တောင့်လေးရပ်နေသောချာတိတ်အနားက ဖြတ်ကျော်ပြီး ခုံတန်းလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်ဝေးဝေးကအပင်အိုကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး စာအုပ်နှင့်ဘောပင်ကိုအဆင်သင့်အနေအထားဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

စာရွက်ဖြူပေါ် မှင်ရည်များမစွန်းခင် ကျွန်တော့်နှလုံးသားတွေ ဖျတ်ခနဲလှုပ်ခါသွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။
အကြောင်းကား အပင်အို။
ယနေ့မှ ပိုလှနေသောအပင်အို.....
နေရောင်ခြည်ဖြာနေသော အပင်အို...
အရွက်အလက်တို့မရှိပေမဲ့ ရှင်သန်နေခြင်းတို့ အဖော်ပြုနေသေးသော အပင်အို....

ကျွန်တော် တွေးလိုက်မိသည်။
မနက် ၉ နာရီဟာ အပင်အိုရဲ့အတောက်ပဆုံးနှင့်အလှပဆုံး အချိန်လား?ဟူ၍။

" ကျွန်တော် တိတ်တိတ်လေးနေပေးမယ်လေ"

ခုံတန်းဘေးက သစ်တုံးလေးပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မတိုးမကျယ်သံလေးနှင့်ပြောလာသောချာတိတ်ကို ကျွန်တော်လှည့်မကြည့်သော်လည်း မျက်လုံးထောင့်မှမြင်နေရ၏။

ကျွန်တော့်ရဲ့ပြန်ဖြေသံကို မကြားရလို့ထင်သည်။
မျက်နှာလေးထက်ကအပြုံးလေး ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
ကျွန်တော့်အာရုံတစ်ခုလုံးသည်လည်း အရိပ်ကလေးကိုမြင်နေရသည့် မျက်လုံးထောင့်စွန်းလေးမှာသာ အချိန်ကြာကြာလွှမ်းမိုးခြင်းခံခဲ့ရ၏။

မြတ်နိုးမိသော မေပယ်လ်<or>   こうさてん  [လမ်း ခွဲ] (Completed )Where stories live. Discover now