မြတ်နိုးမိသော မေပယ်လ်<or> こうさてん [လမ်း ခွဲ] (Completed )

ျမတ္နိုးမိေသာ ေမပယ္လ္(or) လမ္းခြဲ

လမ္းခြဲ

🍁
🍁
🍁

လူတစ္ေယာက္ ။
ေမြးဖြားလာကတည္းက ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းမ်ားေပ်ာက္ဆုံးေနရေသာ ထိုလူ။
ထိုလူဟာ အခုလည္း မ်က္ႏွာေသႏွင့္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ ရွင္သန္ျခင္းလမ္းကို တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းရိစြာေလွ်ာက္လို႔ေနေလ၏။

ထိုစဥ္ ေမပယ္လ္ပင္ေလးႏွင့္ခုံတန္းနီနီေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည့္ထိုလူဟာ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္မွမရွိပါဘဲ ထိုခုံတန္းနီေလးမွာ ဝင္ၿပီးထိုင္လိုက္သည္။

ဘယ္သူထင္မွာလဲ?
အႏွီေနရာကို မ်က္ဝန္းရိုင္းေတြနဲ႕ ႏွလုံးသားငယ္တစ္ခုဟာလည္း ေရာက္ရွိလာမယ္လို႔။

ထူးဆန္းစြာပဲ ထိုေအးစက္စက္လူသားဟာ မ်က္ဝန္းရိုင္းေလးနဲ႕ႏွလုံးသားငယ္ေလးကို ခင္မင္မိလို႔သြားသည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းဆိုတာ ဘာမွန္းမသိေသာသူ႕ဘဝမွာ အဲဒီႏွလုံးသားငယ္ေလးေၾကာင့္ပဲ ၿပဳံးရယ္ခဲ့ရသည္။ နာက်င္ခဲ့ရသည္။ သတိတရေတြရွိၿပီး အမွတ္တရေတြျဖစ္ခဲ့ရသည္။

သို႔ေသာ္ တစ္ခဏပါပဲ။
အခ်ိန္တန္သည့္အခါ ထိုႏုငယ္လြန္းေသာႏွလုံးသားငယ္ကို သူမသိခဲ့ေလေသာေမပယ္လ္ပင္အိုႀကီးဆီမွာထားခဲ့ကာ တစ္ေယာက္တည္းနာက်င္စြာပဲ ေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ရျပန္သည္။
သို႔ေပမဲ့ သူ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခုန္ေနေသာႏွလုံးသားေတာ့မပါလာခဲ့ေတာ့။

အခ်ိန္ေတြဟာ ရာသီေတြကိုအေဖာ္ျပဳၿပီးေ႐ြ႕လ်ားေနေပမဲ့ သူ႕ဘဝကေတာ့ အရင္လိုတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ အသက္ေတြသာ တျဖည္းျဖည္ႀကီးလာတယ္ ။ သူကေတာ့ အလြမ္းသီခ်င္းေလးကိုဆိုညည္းရင္း အတိတ္ကအခ်စ္ဦးေလးကို လြမ္းလို႔ေကာင္းတုန္း။

ဒီလိုနဲ႕ လမ္းခုလပ္တစ္ေနရာမွာ တစ္ခ်ိန္ကမ်က္ဝန္းရိုင္းေတြကို တစ္ဖန္ျပန္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ မထင္မွတ္ထားသည့္ေရစက္ေလးမို႔ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ အတင္းေကာက္ယူေထြးေပြ႕ဖို႔ႀကံမိစဥ္ ေဘးနားက လက္ေသးေသးေလးတစ္ဖက္ဟာ ' ပိုင္ရွင္' ဆိုေသာစာတန္းေလးနဲ႕ လွ်ပ္တစ္ျပက္ပဲေပၚလာခဲ့တယ္။ ဘယ္သူပါလဲဆိုၿပီး ရင္ထဲကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သူ႕ကိုအခ်စ္ဆုံးသူပါတဲ့။