Episode - 26 / Zawgyi

449 11 2
                                    

Episode - 26

🍁လမ္းခြဲ🍁
🍁
🍁
🍁

သာမန္ေန႕ေတြလိုမ်ိဳးတိတ္ဆိတ္ေနတတ္သည့္မနက္စာထမင္းဝိုင္းတြင္ ယခင္လိုပဲေအးေအးၿငိမ္ၿငိမ္ရွိေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လိပ္ျပာမလုံမႈတို႔ေၾကာင့္ တိတ္တိတ္ေလးထိုင္ေနရတာကိုပင္ စိတ္တို႔ကမတည္ၿငိမ္ျဖစ္လာရသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကညီမေလးကေတာ့ မ်က္လႊာခ်ၿပီးသာ ေကာ္ဖီခြက္ကိုေမႊလို႔ေနဆဲ။

" အဟြတ္..."

႐ုတ္တရက္ေကာ္ဖီသီးသြားသည့္ကြၽန္ေတာ့္အသံသည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသာထမင္းစားခန္း၏ေအးခ်မ္းမႈကို ပူေလာင္စြာဖ်က္ဆီးလိုက္သည္ထင္။ တည္ၿငိမ္ေနသည့္ညီမေလး၏မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ထံသို႔ လွ်ပ္တစ္ျပက္ေရာက္ရွိလို႔လာ၏။

" ျဖည္းျဖည္းေသာက္ပါ ကိုႀကီး ။ အလုပ္အခ်ိန္က အေဝးႀကီးလိုေသးတာကို။ "

ခါတိုင္းလို စိတ္ပူစြာေျပာေနခဲ့သည့္ညီမေလး၏အသံဟာ ယခုေတာ့ သိပ္ကိုေျပာင္းလဲလို႔ေနပါ၏။ သို႔မဟုတ္။ ကြၽန္ေတာ္ပဲ စိတ္ထင္ေနသည္လားမေျပာတတ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ခရီးကျပန္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း ညီမေလး၏အမူအရာေတြဟာ သိသိသာသာေအးစက္သြားခဲ့သည္။ အၿပဳံးေတြေတာင္သိပ္မေတြ႕ရေတာ့။

" ဒါနဲ႕ ညီမေလး ခရီးမွာအဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လား? "

မေနနိုင္စြာထုတ္ေမးမိေတာ့ ေၾကာင္စီစီမ်က္ဝန္းေတြနဲ႕သာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ အတန္ၾကာမွသာ ေခါင္းကိုေလးပင္စြာညိတ္ျပ၏။

" အင္းပါ ။ အခုရက္ပိုင္း ညီမေလးကိုၾကည့္ရတာ သိပ္မလန္းလို႔ ။ တစ္ခုခုဆိုရင္ အားမနာပဲကိုႀကီးကိုေျပာေစခ်င္တယ္။ ကိုႀကီးတို႔က ေမာင္ႏွမေတြပဲမလား။ "

ေျပာၿပီးမွ ေက်ာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ၾကက္သီးမ်ားဖ်န္းခနဲ ထသြားရသည္ ။ ဘာလို႔မ်ား ကြၽန္ေတာ္ဟာ႐ူးမိုက္ေနခဲ့မိပါလိမ့္။

" ဟုတ္ကဲ့ ။ ေမ နားလည္ပါၿပီ။ "

" အင္း ။ အဲဒါဆို ကိုႀကီး အလုပ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္။ "

စိတ္မလုံမႈဟာ သူမေလးေရွ႕မွာေတာင္ ၾကာၾကာမေနရဲေတာ့တဲ့အထိ ရက္စက္ေလေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လက္ထဲက ကားေသာ့ကိုသာက်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္း ထမင္းဝိုင္းမွထထြက္ခဲ့မိလိုက္သည္။

မြတ်နိုးမိသော မေပယ်လ်<or>   こうさてん  [လမ်း ခွဲ] (Completed )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora