Episode - 24 / Zawgyi

417 10 1
                                    

Episode - 24

🍁လမ္းခြဲ🍁
🍁
🍁
🍁

ေနသာေသာမိုးရာသီရဲ႕နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ရင္ခုန္သံတို႔ဟာ လတ္ဆတ္လို႔ေနေလ၏။ အေၾကာင္းအရင္းမည္မည္ရရေတာ့မရွိေပမယ့္ ' ခူးေရ ေမာနင္း'ဆိုေသာ message တစ္ေစာင္ေလးကေတာ့ ဖုန္းထဲမွာ အဆင္သင့္ေရာက္ရွိလို႔ေနသည္။

နိုးထခ်ိန္တိုင္းမွာ ျမင္ေတြ႕လိုေၾကာင္းဆုေတာင္းမိေတာ့ ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈကိုယ္ေမ့ေနတဲ့စိတ္တို႔က ေလာဘႀကီးလိုက္တာဆိုၿပီး ေလွာင္ရယ္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကိုေလာဘႀကီးမိသလားေလ။

အလုပ္သြားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ အခန္းမွထြက္ၿပီး ထမင္းစားခန္းကိုသာဝင္လာခဲ့လိုက္သည့္ကြၽန္ေတာ္ဟာ ရွင္းလင္းၿပီးတိတ္ဆိတ္ေနသည့္စားပြဲဝိုင္းကိုျမင္မွ ညီမေလးခရီးသြားေနတာကိုသတိရမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ပ်င္းစရာေကာင္းေသာထိုစားပြဲဝိုင္းတြင္ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၿငိမ္သက္စြာပဲ ေနေနလိုက္သည္။

ကေတာင္!

ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္းထဲကိုေရာက္ရွိလာေသာ စာတိုေလးတစ္ေစာင္။

ခူးဆီကို လာခဲ့မယ္

ကြၽန္ေတာ္ ထိုစာတန္းတိုေလးကိုသာ အၾကာႀကီးေငးၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္ေနမိသည္။ သိပ္မၾကာခင္ေလးမွာပဲ အိမ္ေရွ႕မွာ ကားတစ္စီး၏စက္ရပ္သံၾကားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ အၿမဲအလြတ္ရမိေသာ ကိုယ္သင္းနံ႕ေလး။

" အား လြမ္းလိုက္တာ ခူးရာ ။ မေတြ႕ရတဲ့နာရီပိုင္းေလးကိုေတာင္ အလြမ္းေတြကေသမလိုပဲ။ "

ႏြေးေထြးလုံၿခဳံသြားေသာေက်ာျပင္ႏွင့္အတူ အဖ်ားခတ္တုန္ယင္ခ်င္ေနသည့္စကားသံေတြက ကြၽန္ေတာ့္နား႐ြက္ဖ်ားေတြေနာက္နားမွ ျဖစ္တည္လာသည္။ တင္းက်ပ္ေနသည့္လက္ေမာင္းေတြဟာလည္း ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းတစ္ဝိုက္မွာသာအေျခခ်လိဳ႕။

မရွက္တမ္းဝန္ခံရရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီရင္ခြင္ႏြေးႏြေးကို မက္ေမာသည္။ ဒီလူသားရဲ႕အေငြ႕အသက္တိုင္းကို ပိုၿပီးပိုၿပီး ျမတ္နိုးသည္။ သိပ္ကိုအထီးက်န္လြန္းတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေန႕ရက္တိုင္းကို အရမ္းကိုႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာဒီလူသားေလးနဲ႕သာ စကၠန့္မလပ္ အတူတူရွိရင္းကုန္ဆုံးလိုသည္။ ဤမွ်ေလာက္ထိ။ သို႔တည္းမဟုတ္ ဤမွ်ထက္ပိုေသာဆႏၵတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို အခါခါနာက်င္ေစ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဆက္ၿပီး႐ူးေနမိဆဲ။

မြတ်နိုးမိသော မေပယ်လ်<or>   こうさてん  [လမ်း ခွဲ] (Completed )Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang