မြတ်နိုးမိသော မေပယ်လ်<or> こうさてん [လမ်း ခွဲ] (Completed )

Episode - 17 / Zawgyi

Episode 17

🍁လမ္းခြဲ🍁
🍁
🍁
🍁

ယ​ေန႕ အလုပ္ကေန ခြင့္ယူလိုက္သည္။သို႔ေသာ္ မနက္အေစာထၿပီး လန္းဆန္းသြားေအာင္ေရခ်ိဳးျဖစ္သည္။ထို႔ေနာက္ ခဲေရာင္တီရွပ္တစ္ထည္ႏွင့္ဂ်င္းျပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေဘာင္းဘီကိုဝတ္ၿပီး မေရာက္ျဖစ္တာၾကာေသာအပင္အိုဆီ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

မျမင္ရတာၾကာလို႔ပဲလား မသိ။
အပင္အိုဟာ အရင္ကထက္ပိုၿပီး ရင့္ေရာ္သြားသည္ဟုထင္မိလိုက္သည္။ထုံးစံအတိုင္း ခုံတန္းမွာထိုင္ၿပီး ေဘးလြယ္အိတ္ထဲမွ စာအုပ္နဲ႕ေဘာပင္ကိုထုတ္ယူကာ အေတြးကြန္ရက္ကိုျဖန့္က်က္လိုက္သည္။

ကိုယ္ဟာ ခုံတန္းေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္....
အထီးက်န္ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့အပင္အိုကို ျမင္နိုင္တဲ့ေနရာက ခုံတန္းေလးမဟုတ္ဘဲ
လွပတဲ့ ေရကန္ေလးေဘးက ေအးျမတဲ့
သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာတည္ရွိေနတဲ့
ခုံတန္းေလး....

ျဖဴလႊေသာစာ႐ြက္သားေပၚတြင္ မွင္ျပာျပာတို႔အေရာင္ျခယ္သြားသလို အမာ႐ြတ္မ်ားသည့္ရင္အုံမွာလည္း တစ္ဖန္နာက်င္မႈမ်ား ျပန္လည္ေမြးဖြားလို႔လာသည္။မြန္းက်ပ္သြားေသာႏွလုံးသားေၾကာင့္ ေခါင္းကိုခပ္ေမာ့ေမာ့ထားကာ မ်က္လုံးမွိတ္လ်က္အသက္ကို ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရႉသြင္းလိုက္သည္။စိတ္ရဲ႕ေအာင့္မ်က္မႈအနည္းငယ္ေလ်ာ့ပါးသြားခ်ိန္မွ ျပတ္ေတာက္ေနေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ထပ္ၿပီးဆက္ႏြယ္သည္။

မင္း အဆင္မေျပတဲ့အခါ...
ဒါမွ မဟုတ္.. ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ
လာခဲ့ေပါ့...
မင္းငိုခ်င္ရင္လည္း...အဆင္ေျပပါတယ္
ဘယ္သူမွ ျမင္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ
ကိုယ္ကလြဲလို႔....
မင္းကို ႏွစ္သိမ့္စကားတို႔မဆိုနိုင္ေပမယ့္
နားေတာ့ေထာင္ေပးနိုင္ပါတယ္
မင္း ရဲ႕ ရင္ထဲက စကားေတြကိုေပါ့
ဒါ့ေၾကာင့္...လြတ္လပ္စြာ ရင္ဖြင့္လိုက္ပါ...
ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ဝိညာဥ္ ျဖစ္တဲ့ ကန္ ေလးရဲ႕
နံေဘးမွာ....ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြ....
ေဝျဖာေနတဲ့ အပင္ေအာက္က...ကိုယ့္
ႏွလုံးသား ခုံတန္းေလးမွာေပါ့....
မင္းရဲ႕ ေဝဒနာေတြကို...ထပ္တူမခံစားေပးနိုင္ေပမယ့္
သက္သာသြားေအာင္ ေအးခ်မ္းမႈျဖင့္
ေဆာင္ၾကဥ္း ေပးပါ့မယ္......
ေဝဒနာေတြသက္သာသြားလို႔...ႏႈတ္မဆက္ပဲ.. ထြက္ခြာသြားလို႔လည္း ရပါတယ္....
သတိရတဲ့အခါ...
တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ လာခဲ့ေပးေပါ့...
အဆင္ေျပေၾကာင္းေလး ျဖစ္ျဖစ္...
ေျပာလွည့္ပါ.....
မလာလို႔လည္း...ျဖစ္ပါတယ္
ေမွ်ာ္ေန႐ုံပဲတတ္နိုင္တဲ့ ရွင္သန္မႈမ်ိဳးနဲ႕
ျဖစ္တည္လာရသူမလို႔. ....စိတ္မေကာင္းေတာ့
ျဖစ္မိမယ္ ထင္တယ္....
ေမ့မသြားပါေစနဲ႕လို႔လည္း
ဆုေတာင္းတယ္.....
တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္
မိသားစုဘဝအျဖစ္နဲ႕လည္း လာခဲ့လို႔ရပါတယ္
မင္းဘဝေလး...ေအးခ်မ္းေနတာကို...
ျမင္ခ်င္ေသးလို႔....
မင္းအတြက္ တစ္ခဏ
ခိုနားလွည့္စရာ ေနရာေလးအျဖစ္....ကိုယ့္ကို မင္း diaryေလးထဲ... ပါဝင္ခြင့္ျပဳေပးေစခ်င္ေသးတယ္..
မျဖစ္နိုင္ ေပမယ္ေပါ့
ေျပာလည္း​ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္....မင္းအတြက္
တစ္ခဏ ေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ဘဝ
ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း...မင္း မလာျဖစ္တဲ့ ေန႕ေတြမွာ...... ႐ူးမတတ္ ေမွ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း
ျပန္မွ လာပါ့ မလားလို႔ ေတြးရင္း..ငိုခဲ့တဲ့
ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြအေၾကာင္း....
မင္းကို အမ်ားႀကီးေျပာျပခ်င္ေသးတာ...