"Her şey sadece senin içindi. Seni üzmek için , senin canını acıtmak için. Seni görevine hazırlamak için. Senin bir ruhun vardı Hannah, ve biz onu almalıydık."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyandığımda saat çoktan gece yarısını geçmişti. Ay ışığı yatağa vururken gözlerimi ovuşturarak kalktım. Bütün korkutucu olayların yanında nedense hiç gergin hissetmiyordum. Aksine çok sakindim. Sanırım bu kendime ördüğüm yeni kalkan sayesindeydi, belli ki işe yarıyordu.
Giyindikten sonra ses çıkarmadan merdivenlerden indim. Tekrardan halamın o gerçekdışı korkutucu gülümsemesini görmek istemiyordum. Kapının dışına çıktığımda kaldırımda beni bekleyen James'i gördüm. ''Selam.'' O da başıyla selam verdiğinde yürümeye başlamıştık.
''Hazır mısın?'' Nefesimi verdim. ''Ne fark eder ki?'' Kafasını salladı. ''Haklısın.'' Yürümeye devam ederken sokak lambalarının cılız ışığı yolu aydınlatıyordu. ''Bir çocuk var, Timy. Enstitüdekilerden bahsetti. Daha kontrol altında değiller ama çok hevesliler. Nasıl ikna olurlar anlamıyorum.'' James yavaşlamıştı. ''Sen yokken işler çok değişti Hannah. Onların beyinlerini nasıl yıkadılar görmeden anlayamazsın. Kaç defa sunum yaptılar. Sanki her şey çok mantıklı ve zekiceymiş gibi.''
Her yeni bir şey öğrendiğimde her şeyden , herkesten en çok da kendimden bir kez daha soğuyordum. ''O sunumlara hiç katıldın mı?'' Kafasını salladı. ''Neredeyse hepsine. Kira sunum kayıtlarını bize yansıtıyordu, biz de izliyorduk.'' Anladığımı belli edercesine kafamı salladım. ''Yarın da bir sunum var, başka bir salonda. Bence seni de götürecek. Hatta iyi günündeyse konuşma bile yaptırabilir.'' İç çektim. ''Buna eminim. Zor olmayacak. Gülümseyip bir sürü yalan uyduracağım ve tüm o alkış seslerinin acısını teker teker çekeceğim. Bu kadar.''
''Hannah, ne olursa olsun.. En sonunda yanında olacağız, bunu bil olur mu?'' Dudağımın ucuyla gülümsedim, oysa bu bile gerçek değildi. ''Biliyorum James, ben de..'' Omzumu sıkıp önüne döndüğünde hiç konuşmadan yürümeye devam etmiştik.
Merkeze geldiğimizde kapıdaki güvenliklere kartlarımızı gösterdik. Anında önümüzden çekildiklerinde içeri girmiştik. ''Ne kadar kalabalık.'' James'e kafamı salladım. Giriş katı ve ortak salon cidden kalabalıktı. Kimsenin yüzüne dahi bakmadan koridordan geçip odaya girdik. Josephine gergince gülümseyerek bize sarılmıştı. ''Sonunda geldiniz. Birazdan Kira bağlanacak.''
''Gizli mi?'' Josephine kafasını salladı. ''Evet, çok vaktimiz yok. Açıyorum.'' Hemen üzerimi çıkartıp bilgisayarın karşısına oturdum. Saniyeler içerisinde ekranda Kira'nın yüzü belirmişti. ''Hey Hannah, seni gördüğüme sevindim.'' Gülümsedim. ''Merhaba Kira, ben de.''
Josephine gergince elini salladı. ''Orada neler oluyor?'' Kira iç çekti. ''Güzel şeyler olduğu söylenemez. Yarınki sunum için büyük bir hazırlık var. Tam olarak ne hakkında olduğunu bilmiyorum ama Mendoza büyük bir duyuru yapacakmış. Sanırım geliştirdikleri yeni bir sürüm hakkında.'' Kaşlarım sonuna kadar çatılırken James de olduğu yerde doğrulmuştu. ''Yeni sürüm mü?''
