"Her şey sadece senin içindi. Seni üzmek için , senin canını acıtmak için. Seni görevine hazırlamak için. Senin bir ruhun vardı Hannah, ve biz onu almalıydık."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Kaçacak bir yerin yoksa saklanacak bir yerin de yoktur...''
-Saklambaç modu , açık.
Eğer hayatımda bir kez görünmez olma hakkım olsaydı, kesinlikle şuan olurdu. Kıyafetlerin arasında Ginny ile birbirimize bakıyor gerektiğince nefes bile almamaya çalışıyorduk. Gözünden akan yaşı gördüğümde ona nasıl oldu bilmiyorum ama sakın der gibi baktım. Sakın sesini çıkarma.
Gözlerini kapatmıştı. Ben ise gözlerimi kapatamayacak kadar korkuyordum. Ona baktım. Titriyordu. O ana kadar kendimin de titrediğimin farkında değildim. Otel şuan o kadar sessizdi ki birisi normal seste nefes alsa hepimiz duyabilirdik. Bu sefer peşimizde olan neydi acaba? İki metre uzunluğunda bir örümcek, daha önce hiç görmediğimiz bir yaratık ya da bir su canavarı...
Bu bir saklambaç... Sesini çıkarmazsan seni bulamaz... Kapıdan tırmalama sesleri geldiğinde , az kalsın gülecektim. 2 metrelik kedi?
-Hannah , Hannah... Buldum seni.. Sesi mırıldanır gibiydi. O kadar korkuyordum ki gözümden bir damla yaş pantolonuma düştü. Kapıdaki tırmık sesleri durduğunda tuttuğum nefesimi dışarı bıraktım. Kapıya bir anda bıçak saplandığında Ginny ile neredeyse çığlık atacaktık. Elimle ağzımı kapatmıştım. Kapıdan boğuk bir gülme sesi geldiğinde kaşlarım çatılmıştı. İnsan... Bıçağı olan bir insan..
Ayak sesleri giderek uzaklaştığında hızlı nefes alışverişlerim normale dönüyordu. Gözlerimi kapatıp kendime gelmeye çalışıyordum. Demek insanlar , acaba kaç tanelerdi? Belki hepimiz toplanırsak onları haklayabilirdik. Bütün otele bıçaklı adamlar döşemiş olamazlardı değil mi?
Bir hareketlenme hissettiğimde hışımla gözlerimi açtım. Ginny kalkmaya çalışıyordu. ''Ginny, napıyorsun!?'' sesim o kadar kısıktı ki duyabilmiş miydi emin değildim. Dolu gözleriyle bana baktı.
"Tekrar gelecek. Gitmeliyiz."
"Hayır hayır, burada kalmalıyız. '' beni dinlemeden ayağa kalktığında lanet edip kıyafetlerin arasından çıktım.
"Ginny! Otur şuraya.'' kapıya doğru gidiyordu. Sesimi yükselterek tısladım.
"Ginny! ''çok yavaş hareketlerle kapıyı açtığında hızla kalkıp kapının arkasına geçtim. Dışarı çıkıyordu. Tanrım hayır... Kevin gözümün önüne geldiğinde hiç düşünmeden ve belki de hayatımda yaptığım en salakça şey olsa bile dışarı çıktım. Onu yalnız bırakmayacaktım..
İki adım atmıştık ki balo salonunun en uç köşesinde gördüğümüz karaltıyla resmen çivilenmiştik.Adam önüne döndüğünde korku bütün bedenimi ele geçirmişti. Yüzünde korkunç bir bebek maskesi, siyah kapüşonlu ve elindeki bıçak..
