KAÇIŞ (Tamamlandı)

BÖLÜM 1: Yeni Kasaba

İNDİANAPOLİS , CHESTERTON (2022)

.-.-.

Bazen benliğimizden çıkmamız gerekir, yeni bir role bürünmemiz ve bu role asıl kişiliğimizden bir zerre bile koymamamız, güya rol bittiğinde eski benliğimize döneriz.. Tabi bazı şeyler ters gider ve çoktan rol yaptığımız kişiye dönüşmemiş olursak..

1. Bölüm : Yeni kasaba

''Sen bu dolabı al ben de bunu.'' kardeşim bana oldu başka isteğin var mı adlı bir bakış atınca kaşlarımı kaldırdım. ''Neden sen büyük olanı alıyormuşsun?''

''Çünkü ben büyüğüm gerizekalı.'' düzelttiği yastığı yatağa atıp ellerini belinde birleştirmişti. Bu haliyle o kadar tatlı duruyordu ki.. ''Sensin gerizekalı.''

Kardeşime dil çıkarttıktan sonra eşyalarımı yerleştirmeye başlamıştım. Taylor'la uğraşmak hayatımda en zevk aldığım şey olabilirdi.. Halamın evi çok büyük olmasına rağmen biz Tay'la aynı odada kalacaktık. Oysa bu evde başka boş odaların olduğuna emindim. Halamın bizden nefret ettiğinin kanıtıydı bu.. İkimizi küçücük odaya tıkmıştı resmen. Yataklarımızı hazırladım. Dün gece uçakta neredeyse hiç uyuyamadığımdan şimdi güzel bir uyku çekecektim.

''Abla?'' arkamı dönüp ona baktım. ''Ne var?'' dudaklarını büzüp omuz silkmişti. ''Halam bizi sevmiyor değil mi?'' İç çektim. Evet , halamı sevmiyor olabilirdim ama kardeşimin üzülmesini istemezdim. ''Tabi ki seviyor. O sadece biraz huysuz Tay , aynı ikinci sınıftaki Margarette gibi.'' Alayla söylediğim cümleye yüzünü buruşturmuştu. ''Iyy , sakın o kızın adını ağzına alma.'' Kıkırdadım. Kız zengin züppenin teki olduğundan herkes ondan nefret ediyordu. Tay kendi yatağına ben de kendi yatağımda arkamızı dönmüştük.

''Abla?'' tekrar ona dönüp baktım. ''Efendim Taytay?'' dolu gözleriyle bana baktığında çoktan konuşmayı anlamıştım. ''Sen de annemi özledin mi?'' İç çekip derin bir nefes aldım. Özlemedim diyemedim, hiç bir zaman diyemiyordum... ''Tabi ki özledim. Onlar bizim ailemiz değil mi?''

''Neden gittiler Hannah , bizi sevselerdi gitmezlerdi.'' 5 sene geçmişti..Ölümlerinin üzerinden 5 koskoca beş sene... TayTay çoğu şeyi hatırlamıyordu, çoğu zaman ona ben eski anılarımızı anlatırdım. Benim açımdan çok güzel anılar olduğu söylenemezdi ama onun çocukluğunu güzel bilmesini istiyordum.. ''Onların elinde değildi, eğer seçim şansları olsaydı eminim yanımızda kalırlardı.''

''Onları çok özledim Hannah.'' Gözlerimin dolacağını anladığımda gözlerimi kapattım. Taylor'a benim her şeyimdi. Ona iyi bir abla olmaya çalışmıştım. Ona abilik yapmaya çalışmıştım. Baba olmuştum zaman zaman, bazen küçük bir oyun arkadaşı.. Ve en kötüsü de annelik yapmaya çalışmaktı. Genelde tüm gecelerim yeterli miyim diye düşünmekle geçiyordu.

''Yatakları birleştirmeye ne dersin?'' Gülümseyen suratlı bir bücürükle yataklarımızı birleştirdik , sonra da güzelce uyuduk.

.-.

Herkes dik dik bana bakıyordu. uzun okul koridorda yürüyordum , bir tuhaflık vardı. iki kızın gülerek konuştuklarını gördüm , biri eliyle beni gösteriyordu. O an cidden korktum, durdum , nefes alamıyordum sanki. Yere düştüm , herkes başımda toplanmıştı , ama kimse yardım etmiyordu. bense acıdan kıvranıyordum.

''Abla! Uyan , abla! '' yatakta hızla doğrulup elimi kalbime götürüp nefes almaya çalıştım. ''İyi misin ? bir anda yardım edin diye sayıklamaya başladın.'' sakinleştiğimden emin olup tekrar yattım. ''İyiyim Taylor, sadece bir kabus.''