KAÇIŞ (Tamamlandı)

2. Kitap Bölüm 1: Devrim

Herkese merhaba. Uzun bir aradan sonra sonunda ikinci kitaba başlayabildim. Gerçekten kaçışı yazmayı özlemişim. Geçen ki duyuru bölümünü okumadıysanız ve eğer son bölümleri unuttuysanız koşarak onlara bakın. Sonra da gelin yeni kitaba başlayalım :)

Bölüm şarkısı: Love and war - Fleurie

İyi okumalar.... <3

. _ . _ .

1. Bölüm: Devrim

Bazen benliğimizden çıkmamız gerekir, yeni bir role bürünmemiz ve bu role asıl kişiliğimizden bir zerre bile koymamamız, güya rol bittiğinde eski benliğimize döneriz.. Tabi bazı şeyler ters gider ve çoktan rol yaptığımız kişiye dönüşmemiş olursak..

Korumalar içeri dolarken duruşumu dikleştirip ayağa kalktım. Bugünden itibaren ne olursa olsun dik duracaktım, bu bir söz değildi. Bu bir yemindi. İki koruma bana başlarıyla selam verdiklerinde onlara bakmadan yavaşça kapıdan geçtim. Tam bir kargaşa hakimdi merkeze. Cam odalarda sunum yapan doktorlar, oradan oraya koşuşturan, korumalar, ve tabi ki bir sürü denek. ''Bu taraftan efendim.'' Korumanın yönlendirdiği yere doğru yürümeye başladım. Muhtemelen odama gidiyor olmalıydım. Uzun beyaz koridoru geçerken bir ortak salona girdik. Oturma alanları ve yüzme havuzu vardı. Tüm denekler saniyelik olarak bana bakmış ve hemen önlerine dönmüştü. 

Yeni bir koridora girdik ve korumalar bir odanın önünde durdular. Metal kapının üstünde kocaman bir plaka vardı. Üzerinde 1 yazıyordu. Koruma kapıya bir kart okuttu ve içeri girdim. ''Efendim bu kart sizin, istediğiniz bir şey olursa ben kapıdayım.'' Kafamı sallayarak kartı aldım. O da kapıyı kapatıp çıkmıştı. Odaya göz gezdirdim.

Gri beton duvarların ortasında bir plaka aydınlatma  vardı. Oda fazla büyük değildi. Duvara dayalı siyah metal bir yatak ve üzerinde yeni olduğu belli olan beyaz çarşaflar vardı. Siyah bir çalışma masası ve bir de askılık vardı. Askılığın yanına gittim. İki tane siyah, iki tane gri pantolon ve iki tane siyah, iki tane gri gömlek vardı. Sanırım yeni kural sadece siyah ve gri giyinmekti. İç çekerek duvarlara baktım. Tahmin ettiğim gibi sağ üst köşede bir kamera vardı. Yan taraftaki kapıyı açtım ve tuvalete girdim. 

Aynada kendime baktığımda o kadar çökmüş biri vardı ki karşımda şaşırmadan edemedim. Tüm yaşadıklarım resmen yüzümden okunuyordu, böyle olmamalıydı.. Üstümdeki her şeyi çıkarırken yaralarım sızlıyordu. Neredeyse tüm vücudum morluklar, çizikler ve yaralarla kaplıydı. Su bedenimden akıp giderken yaşanmışlıklar da gitsin istemiştim. Ama bu sefer o kadar kolay değildi. Kötülük o kadar yapışmıştı ki üstüme, bir duşla geçeceğini asla sanmıyordum. 

İyice temizlenip çıktıktan sonra saçımı kuruttum. Minik aynalı dolabın içinde makyaj malzemeleri de vardı. Yüzümdeki çöküşü gizleyebilmek adına en az yarım saat makyaj yaptım. Şimdi çok daha normaldim. Siyah gömleği ve siyah pantolonu giydim. Bir anda o kadar değişmiştim ki aynaya bakarken kim olduğumu sorguluyordum. Denek olarak kullanılan bir lise öğrencisinden bir anda iş kadınına dönmüştüm. Daha fazla aynaya bakmak istemediğim için iç çekerek banyodan çıktım. 

Oda kartını kapıya okuttuğum anda kapı açılmıştı. Bir koruma hemen hazır ola geçip önümde durmuştu. ''Testler için nereye gideceğim?'' Koruma şaşırmışa benziyordu. ''Ben size eşlik edeceğim efendim.'' Kafamı salladım. ''Gerek yok, kendim giderim. Sen nerede olduğunu söyle.'' İrkilerek kafasını salladı. Kısa boylu, yapılı bir kadındı. ''Sunum odasının sağından ikinci koridor efendim.'' Kafamı yavaşça salladım ve yanından geçip gittim. Bu sefer ortak alanda kimse bana bakmamıştı. O kadar mutlu gençler gibi gözüküyorlardı ki, her gün işkence çektiklerini asla anlamazlardı.