គំនំុស្នេហ៍កូនភ្លោះ (ចប់)

គំនុំស្នេហ៍កូនភ្លោះ ភាគ២

    បន្ទាប់ពីចំណាយពេលក្នុងការរៀនអស់ពលមួយថ្ងៃពេញពេលនេះក៏ឈានចូលដល់ម៉ោងចេញទៅផ្ទះហើយទើបម្នាក់ៗរៀបចំរបស់របរដាក់ក្នុងកាតាបខ្លួនយ៉ាងស្វិតស្វាញនឹងអាលឆាប់ចេញៅផ្ទះនោះអី
    "យូរីន ឯងជិះអ្វីទៅផ្ទះវិញ?ឬក៏មានអ្នកមកទទួល?"ចេញមកដល់ខាងក្រៅវិញមិត្តទាំងបីរបស់គេចាប់សួរឡើង
    "គឺយើងជិះឡានក្រុងទៅវិញ"យូរីន
    "ចឹងឱ្យពួកយើងជូនទៅទេ?ខ្លាចថាឯងជិះតែម្នាក់ឯងអាចនឹងគ្រោះថ្នាក់ណា"ជីមីន និយាយឡើងដោយក្តីបារម្ភព្រោះពេលនេះក៏រាងល្ងាចណាស់ហើយបើចាំឡានក្រុងប្រហែលជាកន្លះម៉ោងឬមួយម៉ោងទៀតឯណោះទើបមកដល់
    "មិនអីទេខ្ញុំអាចជិះឡានក្រុងបាន"យូរីន ពិតមែនហើយគេប្រាកដជាអាចជិះបានព្រោះវាជាទម្លាប់របស់នាងទៅហើយដែលជិះឡានក្រុងបែបនេះទោះបីជាកូនអ្នកមានក៏ដោយ
    "សម្រេចថាមិនឱ្យយើងជូនទៅមែនហ៎ នេះរាងល្ងាចណាស់ហើយណាបើចាំឡានក្រុងទាល់តែមួយម៉ោងទៀតឯណោះ"ជីមីន នៅតែទទួចសួរដដែលៗ
    "មិនអីទេយើងអាចចាំបានពួកឯងទៅមុនទៅមិនអីួេណា"យូរីន
    "ចឹងយើងទៅហើយណាប្រយ័ត្នប្រយែងផងណា bye bye"ថាហើយពួកគេទាំងបីនាក់ក៏បើកឡានចេញទៅចំណែកឯយូរីនគឺដើរទៅចំណតឡានដើម្បីចាំឡានក្រុងមកដល់

     "អេអូនស្រីមកអង្គុយធ្វើអីទីនេះតែម្នាក់ឯងនឹងឱ្យបងកំដរដែរទេ"កំពុងតែអង្គុយចាំសុខៗមិនដឹងថាមានប្រុសៗមកពីណាមិដឹងទេមកនិយាយលេបខាយគេហើយមើលទៅក៏មិនមែនជាមនុស្សល្អអ្វីដែរគឺជើងកាងតែម្តង
    "មិនបាច់ទេអរគុណហើយ"យូរីន និយាយរួចបម្រុងនឹងដើរចេញទៅស្រាប់តែមានបុរសម្នាក់មកចាប់ដៃរបស់គេជាប់មិនឱ្យទៅណាមើលទៅនាយម្នាក់នឹងទំនងដូចជាមេគេ
    "ចង់ទៅណានៅមិនទាន់និយាយគ្នាដឹងរឿងផង"
    "ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្មានអ្វីត្រូវនិយាយទេលែងដៃខ្ញុំទៅ"យូរីន និយាយហើយព្យាយាមរើដៃចេញពីបុរសម្នាក់នោះតែដូចជាមិនបានសម្រេចសោះ
     " ទៅសប្បាយជាមួយគ្នាសិនទៅ នឹងបានដឹងថាមានរឿងនិយាយឬអត់"ថាហើយបុរសម្នាក់នោះស្រាប់តែអូសដៃយូរៅនទៅណាក៏មិនដឹងធ្វើឱ្យនាងភិតភ័យយ៉ាងខ្លាំង
    "លែងទៅយើងមិនទៅទេ ជួយផង អ្នកណាក៏បានដែរជួយផង"យូរីន និយាយបណ្តើរនិព្យាយាមស្រែកឱ្យគេជួយប៉ុន្តែមើលទៅទីនេះគឺស្ងាត់ខ្លាំងណាស់
    "ស្រែកទៅ ទោះនាងស្រែកដល់ស្លាប់ទៀតក៏គ្មានអ្នកមកជួយនាងដែរ ឌឹប"បុរសម្នាក់នោះនិយាយរួចក៏ដាល់ពោះរបស់យូរីនមួយដៃធ្វើឱ្យនាងចុកឆ្អល់យ៉ាងខ្លាំងហើយគេក៏ចាប់ផ្តើមដោះលេវអាវរបស់នាងម្តងមួយគ្រាប់ៗរហូតបង្ហាញឱ្យឃើញទ្រូងសរខ្ចីដែលមានតែអាវតូចមួយបិទបាំងត្រង់ដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលុនរបស់នៅពេញភ្នែករបស់គេចំណែកយូរីនមិអាចធ្វើអ្វីបានគឺមានតែបង្ហូរទឹកភ្នែកមកតែប៉ុណ្ណោះក្នុងចិត្តមានតែបន់ព្រះសុំឱ្យមានមនុស្សមកជួយតែប៉ុណ្ណោះ
    "វ៉ាវ អស្ចារ្យណាស់នាងមានរូបរាងស្អាតពិតមែន"បុរសម្នាក់នោះនិយាយសរសើរពីរូបរាងរបស់នាងហើយក៏ឱនទៅឈ្មុលឈ្មួសត្រង់ដើមទ្រូងរបស់នាងហើយបម្រុងនឹងដោះអាវតូចដែលនៅបិទបាំងរាងកាយតែបន្តិចរបស់នាងបន្តទៀតស្រាប់តែ
    "ឌឹបៗៗៗ"
    "អាចង្រៃ សូម្បីតែមនុស្សស្រីទន់ខ្សោយម្នាក់ក៏ឯងហ៊ានធ្វើទង្វើរបែបនេះដាក់ទៅរួចដែរហេស៎"នៅសុខៗមិនដឹងថាជុងហ្គុកលេចមុខមកពីណាទេដាល់មុខអាម្នាក់នោះដាល់យកៗរហូតដល់អម្នាក់នោះបែកមុខបែកមាត់ហើយសន្លប់បាត់ស្មារតីតែម្តងតែម្តងរួចទើបដោះអាវរបស់ខ្លួនយកមកគ្របពីលើតាងកាយអ្នកដែលកំពុងតែយំសសឹកឱបខ្លួននោះហើយទើបលើកបីនាងយកទៅដាក់ឡានរបស់គេនិងបើកចេញទៅ
    "នាងមិនអីទេមែនទេ ហើយផ្ទះនាងនៅឯណាចាំខ្ញុំជូនទៅ"ជុងហ្គុក ចាប់សួរឡើងនៅពេលដែលចេញឡានបានបន្តិច
    "ខ្ញុំមិនអីទេ ហឹក អរគុណហើយដែលបានជួយហឹកៗ ផ្ទះខ្ញុំនៅ###"យូរីន និយាយផងយំផងពេលនេះគេពិតជាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់សំណាងហើយដែលមានអ្នកមកជួយទាន់បើជួយមិនទាន់តើនាងនឹងទៅជាយ៉ាងណាទៅ