Dansçı 🧚🏻‍♀️Flora+Helia🧚🏻‍♀️ (Tamamlandı)

✨Alçakgönüllülük ve uyku✨

Elimi düşünür gibi başıma götürdüm.

- Bence sen ne olur ne olmaz diye her iki türlü yap. Ben ise o arada ateş külü bulayım.

Amore, başını tamam anlamında salladı ve hüzünden sağlayabilmek için muhtemelen kötü anılarını düşündü.

Ben olsam öyle yapardım. Önüme döndüm ve ellerimi yumruk yaptım. Aslında gidip herhangi bir ateş perisini çağırabilirdim.

Ama kendi başıma bir şeyler başarmak istediğim için odaklanmaya çalıştım.

Ateş perilerinde tetikleyici duygu olarak öfke olurdu. Herhangi bir dış etken olmadan öfkelenemeyeceğim için kendime pek güvenemiyordum.

Aslında öfke diğer perilerde güçlerin daha etkili ve yırtıcı olmasına sebep olurdu. Eğer öfke kontrol edilemezse çok büyük yıkımlar gerçekleşebilirdi.

Ateş temelli perilerde ise bu iş tamamen kendini öfkeye bırakmaktan geçiyordu.

Doğa temelli perilerde ise tetikleyici duygu uyum ve sakinlikti. O yüzden gözlerimi hareket ettirerek dahi toprakla ilgili herhangi bir şey yapabilirdim.

Öfkelendiğim anlarımı düşünmeye başladım. Helia'nın az kalsın ölmesi mesela. Ben daha ona dokunmaya kıyamazken bunu yapmaları.

Onun acı çekmesi, o güzel ruhlu çocuğun ölürken bile beni düşünmesi. Bence benim bunları düşünmem öfkeden çok hüznü çağırır gibiydi.

Ufaktan kanımda kaynayan ateşi hissettiğimde başka bir şeyler düşünmeye başladım.

Ailemin, hayatımla ilgili onca yıl bana yalan söylemesi. Bunları bile bile nasıl yüzüme güldüler?

Vücudumun ısındığını hissediyordum. Ardından o ısıyı ellerime yönlendirdim.

Gözlerimi açtığımda bir şey görememekten korkuyordum. Ya başaramadıysam.

Tereddütlü bir şekilde ellerime baktığımda az olsa bile ateş vardı. Ama bir sorun vardı.

Malzemeler arasında ateş demiyordu, ateş külü diyordu. O yüzden bu ateşi söndürmem lazım.

Derin bir şekilde nefes aldım ve ellerimi öne uzattım. Eğer panik yapıp ellerimi değdirirsem Stella'nın yaptığı gibi laboratuvarı patlatabilirdim.

Şimdi ise öfkenin yerini sakinlik almalıydı. Helia'nın sesini aklıma getirdim.

- Sen yapabilirsin Flora. Sana güveniyorum.

Arkamda bana inanan birisinin olması kadar güzel bir his yoktu. Yüzüme istemsiz bir tebessüm yerleşti.

Ellerimdeki sıcaklık ise yavaş bir şekilde sönüyordu. Ellerimi yere doğru uzattım ve küçük bir parça ateşi yapraktan oluşan bir küre içerisine aldım.

- Amore bana yardım edip bu ateşin küreye zarar vermesini engeller misin?

Küçük bedeni yanıma geldiğinde küreyi ona doğru uzattım. Yeşil saydam küre benim ellerinden onun minik ellerine geçtiğinde kanımda bulunan ateşi geri çekmeye başlamıştım.

İşe yarıyordu. İyi şeyleri düşündükçe ateşin varlığı benliğimden siliniyordu. Nihayet işim bittiğinde ayağa kalkıp gerindim.

Her tarafım uyuşmuştu. Amore ise bir elinde gözyaşı ile dolu iki tüpü diğer elinde ise küreyi getiriyordu.

Küreyi elinden aldım.

- Teşekkür ederim Amore.

Ellerini kıtlatırken tebessüm etti.