Çocukluk Hislerim

ÇH -38-

Bölüm gecikmesi için üzgünüz. Yorumlar çok az, lütfen daha fazla yorum yapın. Bir dakikanızı ayırıp güzel veya eleştiri olsun fark etmez, bir yorum yazmanız zor değil. Lütfen bu isteğimizi geri çevirmeyin, keyifli okumalar...

Playlistteki Şarkı: Lana Del Rey - Summertime Sadness (Remix)

Multimedia: Miray.

Çocuklar gittiğinde mutfağı toplaması için anneme yardım ettim. Gergindik ve sessizdik, annemin bir şeylerden şüphe duyduğu belliydi. Tüm bulaşıkları makineye yerleştirdikten sonra annemin yumuşak yanaklarından öptüm.

"Neyin var anne?" Annem ellerini kuruladı, gülümsüyordu fakat gerçek bir gülümseme değildi bu. 

"Barkınla arkadaşlıktan öte bir şeye kalkışmıyorsunuz, değil mi? Sizi fazla yakın bulmaya başladım, hoş olmayan bir şekilde" Yutkundum. Kekelememek için bir kaç saniye bekledikten sonra konuştum. 

"Hayır anne. Biz arkadaşız." Onu hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum. İkimizin kardeş olduğunu söyleyip dururdu, onunla Barkın'ın arasının bozulmasını istemezdim. Aslına bakarsanız Barkın gibi bir damat istediğini söylerdi fakat hep şaka niyetiyle söylerdi. Bu yüzden bir süre daha saklamaya karar verdim.

***

Okul çantamı hazırlayıp sırtıma aldıktan sonra evden çıktım. Havalar yumuşamaya başlasa da dengesiz gidiyordu. Zor bir zamandaydık, mont mu hırka mı giysem diye karar verememiştim ve en sonunda deri ceketimi giymiştim. Bugün hava 20 dereceydi ve deri ceket fazla gelmişti, okula ulaşana dek epey sıcaklamıştım. Kapıdan içeri girdiğimde ceketimi çıkarıp kantinden bir su aldım ve merdivenleri hızlıca çıkmaya çalıştım. Sınıfa girmeden önce koridorda tüm bakışları üzerimde hissetmiştim. Meraklı insanlardan nefret ederdim, ortada anormal bir şey olmasa bile dik dik size bakarlardı.

İlk dersimiz Müzikti ve genelde boş geçerdi. Bu yüzden çantamdan bir okuma kitabı çıkarıp açtım. İlk dersi bu şekilde geçirmeye çalışsam da bir an evvel teneffüsü bekliyordum, Barkın'ı görmek istiyordum. Ders başladıktan yaklaşık 10 dakika geçmişti ve kitabın sürükleyiciliğine kapılmıştım. Bu yüzden Burcu omzumdan beni dürtünce irkilerek garip bir ses çıkardım ve ona döndüm.

"Sen iyi misin?" diye sordu karşıma otururken. Güldüm. "Evet ama sen değilsin bence"

"Beni çok iyi tanıyorsun." diyerek iç çekti. Gözlerini yere sabitlemişti. "Miray ben büyük bir hata yaptım ve Rüzgar olmadan gerçekten yapamıyorum. Hiçbir şeyi yoluna koyamıyorum." Elimi omzuna koydum ve teselli etmeye çalışarak ovdum.

"Geç veya erken, elbette kurtulacaksın bu durumdan. Yeni birini sevmeyi denesen?" Burcu okyanus mavisi gözlerini bana çevirdi ve dik dik bakmaya başladı.

"Rüzgar'sız yapamıyorum diyorum, sence başkasını sevebilir miyim?" İç geçirdim. "Deneyebilirsin Burcu. Ne olacağını bilemezsin." Zil sesini duyduğumda gülümsedim. 

"Barkın beni bekliyor" sıramdan kalktığım gibi, koşarak sınıftan çıktım ve yine koşarak merdivenleri indim. Barkın'ın sınıfa ulaşamadan, koridorda onunla karşılaştım. Duvara yaslanmış bir kızla konuşuyordu. Oldukça güzel bir kız. Kumral, uzun saçlı, renkli gözlü, ve hareketleri hiç hoşuma gitmeyen bir kız. Etek boyu malum taraflarda olan bir kız.

Sinirlerime hakim olmaya çalışarak yanlarına yaklaştım ve Barkın'ın koluna girdim. Kıza gıcık bir bakış atmayı ihmal etmeyerek, "Ne yapıyorsun sevgilim?" Evet bildiniz, son kelimeyi bastırarak söylemiştim. 

"Biz de tam Özge ile sohbet ediyorduk, Özge bu Miray." Barkın ikimize bakarak gülümsedim. 

"Evet sevgilisi oluyorum." Elimi nazikçe Özge'ye uzattım. Ardından belli etmemeye çalışarak elimi arkama koyup kıyafetimle sildim. Kızdan tiksinmiştim.