-----Evan's POV-----
Nasan ka na ba Ellaine? Tae!
I keep on searching Ellaine matapos nyang lumabas sa bahay namin. Ewan ko pero alam kong nasasaktan sya ng sobra, at naiimagine ko palang. Sobra na rin akong nasasaktan.
Ilang beses na akong tumatawag sa kanya pero di nya sinasagot ang mga tawag ko. Hay! Asan ka ba nagsusuot Ellaine?
Arrrrg! I want to kill myself out of frustration dahil di ko nga mahanap si Ellaine. It's my fault.
Patuloy lang akong naglalakad dito sa madilim na daan na ito. Gabi na rin masyado. Kaya wala masyadong mga tao dito.
Napadaan ako sa isang park. Di lang ordinaryong park dahil ito ang park kung saan una kaming nagbonding. Yung kumain kami ng tokneneng at balot. That day was amazing, because of Her.
"A-a-ahh! Sa-salamat ah. Hay" I heard a familiar voice of a girl. Naglinga linga ako at nakita ko ang isang babaeng nakatungo pero alam mong umiiyak dahil sa panginginig ng mga balikat nito. Nakaupo ito sa swing kasama ang isang lalaki. At dun ko lang napagtanto kung sino ang babae. Its.. its.. its her.
"E-ellaine" sabi kong pabulong pero masyado ata akong malapit at narinig nya rin ako. Tumingala sya at nakita ako.
"A-ano bang ginagawa mo dito? Dun ka na sa babae mo.!" Sabi niya. Damang dama ko ang hinanakit sa bawat salitang binibitawan nya.
"Ellaine, ikaw ang mahal ko. Please naman. Makinig ka sakin, please. Kahit ngayon lang. " sabi ko sabay hawak sa kamay niya. Nagulat ako nang tabigin nya ito.
"I hate you! Ayokong makinig sa mga kasinungalingan mo. " she said while sobbing so hard.
Para namang ilang beses akong sinasaksak dito sa may dibdib ko. Onti onting di ako makahinga. Nasasaktan ako pero alam kong nasasaktan din sya. Pero, nasasaktan rin naman ako ahh. Bat ba di niya ako pakinggan?
"Ellaine please."
"No. Gusto ko munang huminga Evan. Gusto ko munang takasan lahat ng sakit. Gusto ko.. gusto ko.. ng S-space.."
Halos gumuho ang mundo ko. Space? Bakit? Nasasakal ba sya sakin? Sobra ko ba syang nasaktan? Gaano ba katagal akong maghihintay ulit? Ilang taon na naman ba?
"G-gaano katagal Ellaine?" Sabi ko. I keep my self calm kahit sobrang nasasaktan na ako.
"E-ewan" sabi niya habang nakayuko.
"Ewan? Anong klaseng sagot yun? Sagutin mo ko Ellaine. Gaano ba katagal? Hah! Huh? " sabi ko sabay hawak sa braso niya.
"E-evan! Na-nasasaktan ako." Mas lalo pang umiyak si Ellaine.
"Sabihin mo Ellaine. Gaano ba katagal?" Sabi ko at mas lalong hinihigpitan ang hawak sa braso niya.
"E-evan!" Bakas ang takot sa boses ni Ellaine at iyak sya ng iyak.
"Pare! Nasasaktan na sya."
Napatingin ako dun sa nagsalita. Andito pa pala yung lalaking kasama ni Ellaine kanina. Kala ko umalis na sya. Tsk!
"Wala kang pakielam!!" Sigaw ko.
"Aba! Gago ka ahh!" Bago pa ako makapagsalita ay dumapo na ang kamao niya sa mukha ko. Sa gwapo kong mukha!
BINABASA MO ANG
The Rejection (Completed)
Teen FictionNareject ka na ba? Anong gagawin mo kung ang buong buhay na pagsunod mo sa kanya ay ilang beses ka na niyang nirereject? Magtatanga-tangahan ka pa rin ba sa kanya o magbabago para sa makakabuti? o magREREVENGE? just to be satisfied sa pananakit na g...
