The Rejection (Completed)

chapter 27: WHAT? Litong-lito na ako -.-

-----Ellaine's POV-----

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. pipirma ba ako? O hindi? Pano ba toh? Ang hirap naman.

Ilang beses akong nagdalawang isip. Ewan ko. Nanginginig ang kamay ko ng bigla akong niyakap?? NIYAKAP NI EVAN? Wtf??

"BANGGG!" what's that?

Wait! Bat parang nanlalaki ang mata niya? Bat parang iba ang ekspresyon ng mukha niya? And there, dun lang nagsink-in ang lahat. Na-na-natamaan?? Na-na-natamaaan si Evan?

"E-E-Evan, A-ayos ka lang?" Ang tanga ng tanong ko -.- pero di na sya sumagot. At pumikit? Pumikit?? Waaaahhhh!! EVANNNNN!!

Naramdaman ko na lang ang mainit na tubig na dumaloy sa mga mata ko. Am i crying? Pero bakit?

May mga guards na ang nag asikaso sa kanya. Tumawag ng pulis at kung ano-ano pa. Nagkakagulo. Ewan. Wala akong maintindihan. Ang tanging alam ko lang, umiiyak ako. At ang di ko mapaliwanag na dahilan ay dahil sa kanya?? Ano bang nangyayari?

May umakay sakin paalis sa venue. Sa venue ng debut ko. Ewan. Wala pa rin ako sa sarili ko.

Papunta na kami ngayon sa hospital. Iyak lang ako ng iyak. May epekto ka pa rin sa akin? Bakit? Eh wala na akong nararamdaman diba? Sigurado ako. May gusto akong iba diba? Si joshua? Si Matthew? Si Nathan? Oo, si nathan. Tama. Sya! Sya yung gusto ko, pero bat ganto? Bakit??

Nandito na ako sa hospital. Nagkakagulo kami dito. Pero ako, napili ko na lang na umupo sa isang tabi at humikbi ng tahimik.

Lumabas yung doctor. Lahat kami nagsilapitan. Lahat kami nag-aabang ng sasabihin niya. Lahat kami, nag-aantay. Pero ang sinabi niya? Talagang nagpaluha sakin lalo.

"Sorry, pero medyo malalim ang tamang natamo niya sa may dibdib. Sa ngayon, nacoma sya at hindi ko pa alam kung kailan sya magigising o sa kabilang banda ay di na magising. Im sorry. Im leaving" sabi ng doctor. Buti at pilipino ang doctor dito. Di nakakanosebleed xD

(Author: keme ni author yan. Wala po akong alam tungkol sa mga ganyang hospital ey. Sarreh! )

Umiyak lang ako buong gabi. Ewan pero parang mali na naiyak ako para sa kanya? Di pa naman sya mamatay diba? Diba?

--

"Hmmmmmm! Hmmmmmmm!" Nagising ako sa sinag ng araw. Andito pa rin pala ako sa hospital. Sa kwarto ni Evan.

Tumingin ako sa kamang inuub-oban ko. At nakita kong tahimik na natutulog si Evan. Inangat ko ang ulo ko at pinagmasdan ko sya.

Ang haba pala ng pilikmata niya? Ang kyooottt! Tas yung ilong niya, ang tangos. Wawa yung ilong ko xD hahaha! Tas! Tas! Tas yung lips niya KYYYYYYAAAAHHH! Ampula! Kissable lips. Wait! Ano ba tong sinasabi at ginagawa ko? Bigla akong napasinghap sa sarili kong kalokohan -.- nag-aagaw buhay na nga yung tao ey tas pinagnanasaan ko pa -.-

anong nangyayari sakin? Bat ganto na naman ako? Di ako toh? Yung nababaliw na naman? Hindi ako yun. Di yun si Ellaine na masungit at walang pake sa mundo. Ang mundo niya ay ang kumpanya sa Paris -.- yun! Yun si Ellaine. Hindi sya yung baliw na sinundan yung 3year-crush niya. Di sya yun.

Nababaliw na ako -.- bat ba ako nakikipagtalo sa sarili ko? Tsk! Naku! Naku! Bat ganito epekto mo sakin Evan? Nakamove- on na ako sayo diba? Wait! Makamove on naman ako. Kala mo naman naging kami wahaha xD

"Oyyy! Oyy! Oyy! Ngayon ka lang ngumiti ng ganyan ahh!" Sabi ni?? Lumingon ako at nakita ko si Nathan.

Dun ko lang napansin na nakangiti pala ako habang nakatingin kay Evan. Why? Hay! Balik sa poker face!

"Nakangiti? Sino?" Sabi ko. Deny pa! Hili na nga ey. Malay niyo umepek.

"Kilala na kita! Tsk! Nakita na nga dedeny pa! Gusto mo parin sya babe noh?" Sabi niya.