The Rejection (Completed)

Chapter 30.5: come and go

Waaahhhh! Bat ganun? Nawala yung Pov ni drey T____T meron yun ey. Haba pa nga -.- kabadtrip -.- ulitin ko na lang -.- kaso iikli nalang. Nakalimutan ko na ey -.- so kadugtong lang to ng last chapter.

-----Drey's Pov-----

       Tanga ko ba? Pinakawalan ko na yung taong mahal na mahal ko. Yung taong naging dahilan ng pagbabago ko. Naging inspirasyon ko si Ellaine na maging mabuti at mag-aral.

       Sabi nga nila, people may come and go. Siguro sa pagpaparayang ginawa ko, mau dumating sakin. Pero kahit na ganun, nagpapasalamat ako kay Ellaine.

       Sabi nga, ang pagpaparaya ay parang paglalagay ng alcohol sa isang sugat. Masakit pero mas makakabuti. Siguro nga mas tama na tong pinaraya ko na sya, kaysa naman ipaglaban ko tong nararamdaman ko kung alam kong simula palang talo na ako, hindi ako ang mahal niya. Si Evan.

          Swerte ng lalaking yun kaya seryoso ako sa sinabi ko, malaman ko lang na umiyak ulit si Ellaine, di ako magdadalawang isip na kunin ito pabalik sakin. Kahit maging rebound lang ako, ayos na. Ang mahalaga nasa akin siya.

        Pero siguro, sa ngayon. Ayoko munang manggulo. Tama na siguro yung babala ko kay Evan. Para ingatan nya ang mahal ko.

       Ang sakit pala noh? Na pinapaubaya mo na yung mahal mo. Ang sakit palang sumuko. Tang*na  mahal ko talaga ey.

       Sa buhay, di talaga mawawala ang pagkabigo, sa simpleng mga bagay at minsan kahit sa pag-ibig. Pero ang pagkabigong ito, dapat di kinakalimutan. Use it as a weapon to stand up and surpass the obstacles of life. Well, ganyan ang buhay. Masasaktan ka talaga pero kung di ka masasaktan, matututo ka ba?

       Siguro nga talo ako sa ngayon, pero darating ang araw, ako naman ang mananalo. Hindi naman lahat ng oras nasa baba ka, may time ding tataas ka pero di ibig sabihin nun ay kailangan mo nang magyabang or maging boastful. Treasure every moment in your life, dahil bawat isang segundo na lumilipas ay di mo na maibabalik pa.

       Hay! Bukas na bukas siguro ay aalis na rin ako dito sa Paris. Hay buhay, parang life.

        "Ahhhh- ouch"

         *deadma*

         "Hoy! You!! The guy with a gray tshirt"

          Gray tshirt?? Tingin sa damit-- lingon.

          "Me?" I asked.

          "Yes, you bump me, and it hurts, look at my foods? They're all in the floor -.- tsk! What am i going to do now? Im sure, my aunt will get mad of me because of this -.-" sabi ng babaeng to na putak ng putak -.- kainis. Tinuro niya pa yung mga pagkain na nagkalat. Nalaglag ata.

          "Tsk!  Kababaeng taong to -.- ang ingay!" Bulong ko.

           "Anong sabi mo? Pilipino ka? Ay tae -.- pinahirapan mo pa akong mag-english -.- english carabao na nga ey! " sabi na naman niya

           "Tsk!"

            "Tsk! Yabang mong lalaki ka -.- amin na" sabi niya sabay lahad ng kamay

            Kumunot ang noo ko. Mukha namang nagets niyang nalilito ako kaya ayun sinabi kung bakit.

          "Kailanga ko ng pera -.- para pamalit dito sa mga pagkain dito sa sahig. Papagalitan ako ni auntie pag nalaman niyang ganto ang nangyari -.- tsk! Amin na " sabi niya.

         "Hay! Okay okay! Eto!" I said at naglabas ng pera sa wallet ko at binigay sa kanya.

       " salamat ^-^" she said at ngumiti pa. Ang ganda niya *-* -- Leshe! That smile, yan ang dahilan kung bat ako nafofall sa isang babae ey. Tsk!