The Rejection (Completed)

chapter 21: reminisce part II

Meanwhile..

-----Ellaine's POV-----

Hapon na at naisipan kong mag-isip isip or magmuni muni. Saan pa ba? Edi sa park.

But suddenly, kakatapak ko palang sa park, gusto ko nang tumakbo. Nandun si Evan, sa isang bench. May katabing babae and they were chit chatting. Ewan ko pero nasasaktan ako, parang wala syang problema. Parang di siya apektado. Parang wala lang ako sa kanya. Masakit syempre!

Takbo. Yan ang ginawa ko. Umuwi na ako. Imbis na mawala stress lalo akong naiistress. Hay!

-

Gabi na, at magandang magstargazing ngayon. Maraming star ey. Kaya yung naudlot kong pagmumuni muni ay dito ko tinuloy.

Nakatingin lang ako sa isang star. Yung pinakanagi-spark. Hindi siya malaki pero sya yung pinakanagniningning. Para sa akin, yun ang star ni papa. Diba ganun daw yun? Binabantayan tayo ng mga mahal natin sa buhay? Kaya nagiging star sila? Hay!

"Hi papa! Musta na kayo jan? Masaya ba kayo jan? Andaya mo naman kasi papa ey, bat ka nauna? Dapat sana merong poprotekta samin ni Maxine. Sana may mapapagsabihan o mapapagsumbungan kami pag may nang-aaway samin. Sana nakakapaglaro tayo. Sana.. sana.. *sob* bat kasi papa? Bakit ganun? *sob* kung ano pa yung ayaw *sob* mong mangyari, yun pa yung *sob* nangyayari? Ang unfair papa noh? *sob* ang unfair" hindi ko na napigilan at humagulgol na nga ako. Miss na miss ko na si papa :(

Nakatingin lang ako sa bituin na iyon. Bigla itong nagspark. Bigla tuloy akong nanlumo lalo, kasi feeling ko, kinakamusta niya kami ni Evan. Pano ko nalaman? Basta nafeel ko lang. Ang weird ko ba?

"Hay naku! Kaw talaga papa, pagsabihan mo yang si Evan ahh, paluin mo sa pwet, niaaway ako ey" sabi ko habang natatawa na naiyak. Hay!

"Pa, ang unfair po niya. Okay lang naman kami diba? Maganda naman ako ahh, sabi ni mama pero bakit ganun? Bakit papa? Ayaw niya ba talaga sakin? Dahil ba nerd ako? Mahirap? Pero ngayon, may pera na kami! Wala pa rin ba? Bakit papa? " Para akong tangang kinakausap yung star.

"Hay naku, sana papa sinasagot mo ko diba? Sana natutulungan mo ako ngayon. Should i change? For be a better one? Hindi pa ba ako sapat? *sigh* hay!"

Bat kahit ilang beses ko nang sabihin na kakalimutan ko na sya, bat ganito pa rin yung feeling? Bakit nasasaktan pa rin ako? Bat ba lagi na lang ikaw Evan?

And memories flashed in my head...

Flashback

"Tagu-taguan, maliwanag ang buwan. Pag bilang kong sampu, nakatago na kayo. One.. two.. three.. four.. five.. six.. seven.. eight.. nine.. ten.. Go??" Sabi ko habang nakatakip ang mata ko tas nakaharap sa isang pader. At eto, naglalaro kami ng tagu-taguan ni Evan. Nagpapaturo kasi siya sakin ng mga larong pangkalye, di niya daw kasi alam yung mga yun. Anak mayaman nga naman -____-

"Evan? Evan?" Sabi ko habang naghahanap kung saan sya pedeng magtago. Pumunta na akp ng kusina, sala, kwarto, cr at kung saan saan pa, pero wala sya.

"Oyy! Evan, iniwan mo na ba ako? Lumabas ka na." Sabi ko. Gabi na kasi at nakakatakot dito sa bahay nila. Mga maids at guards na tulog na lang ang tao dito kaya natatakot ako.

"Oyy! Evan! Lumabas ka na. Ayoko na." Sabi ko. Pero wala pa rin. When i was about to turn around, i felt warm arms around my body. At amoy palang, kilala ko na. Its evan. Niback hug niya ako. Weeeee! Kenekeleg eke! Hahaha xD pero syempre, pigil ang hininga ko. I kust let him hug me. Ang landi ko lang hahaha xD slight lang!

"Oyy! Evan. Alis na. Kanina ka pa ahh." Hindi sya umiimik. Nakasandal lang yung ulo niya sa balikat/batok ko.

"*sniff* sniff*"