" အဲဒီတော့...."
ခွန်းစျာန်က စကားကို ခဏရပ်ထားပြီး မယုံနိုင်သလို ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့ရယ်သည်။
" အဲဒီတော့ မင်းက သူဘယ်သူမှန်းမသိတာတောင် ကြိုက်ခဲ့တာ။ ကြားထဲမှာလုံးဝပြန်မတွေ့ရတာတောင်မှ ရှစ်နှစ်ကြာတဲ့ အခုအချိန်ထိပေါ့"
" အင်း"
" သူ့မှာမိန်းမရှိမှာပေါ့"
" အဲဒါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"
" ဟာ အရုဏ်"
လမ်းဘေးအုတ်ခုံလေးပေါ် ခပ်မတ်မတ်ထိုင်နေရာကနေ ဝုန်းခနဲ မတ်တပ်ထရပ်သည်။ လမ်းမီးရောင်က ခွန်းစျာန်အပေါ်တည့်တည့်ကနေ ကျနေတာမို့ မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မျက်လုံးအနည်းငယ်စူးသွား၏။
" Gayတာတွေ ဘာတွေထက် ပိုအရေးကြီးတာက ကာမပိုင်ရှိတဲ့ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ကို မင်းကြိုက်လို့ မရဘူး"
" ကြိုက်တယ်ဆိုတိုင်း သူ့ကိုလိုချင်နေတာမှ မဟုတ်တာ။ သူငါ့ကိုမသိလည်းရတယ်။ ပြန်မကြိုက်လည်းရတယ်။ ဒီတိုင်း သူ့နားမှာနေပြီးတော့ သူ့လိုတာလေးတွေပဲ ဖြည့်ပေးချင်တာ"
" မင်းရူးနေလား။ အဲတာမျိုး လောကကြီးရဲ့ ဘယ်နေရာမှာ ရှိလို့လဲ။ လူတိုင်းက သိလို့ဖြစ်ဖြစ် မသိလို့ဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုကို ပေးလိုက်ပြီဆို အနည်းဆုံးအသိအမှတ်ပြုခံချင်တဲ့ မျှော်လင့်ချက်လေးရှိတယ်။ အဆင်ပြေသွားလို့ မင်းသူ့နားမှာနေသွားရမယ်ထားပါတော့...အဲဒီအချိန်မှာတောင် ဘာမှမမျှော်လင့်ဘူးဆို မင်းလိမ်ပြောတာပဲ"
" ငါမလိမ်ဘူး"
" မဖြစ်နိုင်ဘူး"
" ခွန်းစျာန်...မင်းငါ့ကိုမယုံဘူးလား"
ခပ်ဝေးဝေးကို လှမ်းကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေ လင်းအရုဏ်ဆီ ပြန်ရောက်လာသည်။
" ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို မြင်မြင်ချင်းချစ်မိသွားရာက သူငိုတာကိုမြင်ပြီး လိုက်ငိုတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကို ငါ့ကိုယုံစေချင်နေတာလား"
" အဲဒီအကြောင်းအရာကို မဟုတ်ဘူး။ ငါ့ကိုယုံလားလို့မေးနေတာ"
YOU ARE READING
TEARS in the name of LOVE(သွယ်ကြိုး)(Completed)
General Fictionသူ့မျက်လုံးအိမ်ထဲက စီးကျလာသည့် မျက်ရည်စီးကြောင်းတစ်ခု သူ့ပါးပြင်ထက် ရှိမနေခြင်းကိုက ကျွန်တော့်၏ အသက်ဆက်ရှူနိုင်ခွင့် ဖြစ်နေသည်ပဲ...
