His Disappearance And Their Encounter

EPILOGUE

EPILOGUE

Josua Law Sy/Jevannie Roi Chua's Pov

"How about the spy?" I asked Ramil. We're doing our plan now. They already kidnapped my girl...

["Well about that...] pabitin na sambit ni Ramil. ["He's dead. That madame killed her because he did something wrong. But good thing she didn't know about the thing happened between you and that spy."] he added. I was kinda shock of what I've heard and the flashback came in...

"By the way..." sambit ko at diretso siyang tinignan. Nanginginig ang katawan nito dahil sa takot. "Kukunin ko na rin kung ano talaga ang para sa akin, Mr. Smith. I already talked about the elders and this company will be in my hands in three..." dagdag ko pa at tumayo sa pagkaka upo sa mesa at hinawakan ang made of glass na pangalan niya dito. "Two...and One." ani ko at binitawan ang hawak-hawak na sanhi ng pagka basag nito.

Isang sunod-sunod na tawag ang natanggap ng kompanya ngayon kaya't panay ang katok ng secretary nito. Sa huling pagkakataon nilingon ko si Mr. Smith.

"How does my revenge taste?" I asked coldly. Nag-uunahan sa pag-agos ang pinipigilan nitong luha. I smirked and turned my back to him, I walked towards door and hold the door knob. "Well...this is not yet my final revenge Mr. Smith." saad ko at tuluyan ng binuksan ang pinto.

Nag liwanag ang mukha ng secretary nito ng makita ako. She gave me her flirty smile and even show her cleavage.

I smirk, "What a shame..." I murmurred.

Ni lampasan ko na ito, ramdam ko ang pag sunod ng kanyang tingin sa likod ko. And as what I've expected...nagkakagulo ang lahat ng mga tao. Ang daming mga media ang pinigilan ng mga guards.

Mas lalo kong naramdaman ang tagumpay nang nadaanan ko si Mrs. Smith at mga police pati na rin ang isang abogado. Tinanguan ko ito at bahagya pa itong yumuko. Siya ang nag-asikaso sa kaso ng Mommy at Daddy ko.

Binuksan ng mga guards ang exit door...nang makalabas ay tiningala ko ang building na pinaghirapan ng Mommy at Daddy ko.

Now...I already got the justice what my parents deserved. And as what they also said...I already taken what's ours...what's mine.

Kahit nasa itaas ang paningin ay hindi nakatakas sa akin ang papalapit na isang lalalaki. I guess this is the guy...

Bago pa man ako matutukan ng patalim nito ay inakbayan ko na ito na ikinagulat niya.

"Aren't you tired hiding?" usal ko habang nginingitian ang mga dumadaan sa gawi namin. "Let's go..." sambit ko at giniya na ito papunta sa nakaparada kong sasakyan. Nagtatakang tingin ng driver ko ang ipinamalas nito sa akin. Tinanguan ko lang ito na buksan na lamang ang sasakyan. Binuksan naman nito agad kaya pinapasok ko na ang lalaking matagal ng nakamanman sa akin, tumabi ako rito at kinuha ang baril sa likod ng kinauupuan ko.

Pumasok na rin ang driver at saka nag maneho na...

I check the magazine of my gun. I have three bullets here, enough to let this guy speak.

Nilagyan ko ng silencer ang dulo ng baril.

"Speak..." pag-uutos ko dito habang inaayos ko pa rin ang silencer. Ngunit ilang segundo na ang nakalipas ay wala pa rin akong natanggap na sagot dito kaya nilingun ko na ito. Napangisi ako sa nadatnan ko...

Oh! he was about to skip, huh?

"Lock the door..." pag-uutos ko sa driver na siyang ginawa nan

"WHO ASK YOU THIS?!" nanggigigil ko nang tanong dito. Ngunit tulad nang una ay wala pa rin itong sagot. Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga. "Stop the car in the silent place." I requested and hit the guy beside me at the back of its head using the gun that made him lose his consciouss.