His Disappearance And Their Encounter

Chapter 8: Diary

Cassandra Kim's Pov

"Ate, sabay ka na samin." Suhestyon ni Cassy ng makababa ako ng hagdan. Ngayon ang araw na papasok na sila sa M. University. 2nd sem na. Pareho lang sila nong yelong yon this sem lang pumasok.

Ay teka bat ko naisip yon!

"Hindi na, magpapahatid na lang ako kay Manong." Sagot ko kay Cassy. Sumimangot naman ito.

"Kailan mo ba titigilan iyang pagpapanggap mo?" Nakasimangot niyang tanong. Natawa ako sa mukha niya. Sakin niya lang talaga pinapalabas 'tong side niyang ito.

"Soon." I smiled and tap her head.

"Okay, basta bumawi ka sakin. Una na ako." Paalam niya. Nakikipag beso pa sakin bago tuluyang umalis.

"Manang," tawag ko kay manang. Nakita ko namang dumungaw yung ulo niya sa pinto ng Dining Area. Natatawa akong lumapit sa Dining Area.

"Kim, kumain ka na ija." Manang said.

"Don nalang po ako sa canteen namin manang. Ma lelate na po kasi ako." I explained.

"O siya, basta't kumain ka doon." Paninigurado sakin ni manang.

"Opo. By the way Manang, hindi pa po ba naka-uwi sina Mommy at Daddy?" Tanong ko kay Manang.

"Siguro'y maya-maya pag dinner magsasama na kayo." Manang smiled.

I just nodded.

"Manang, can you tell Manong driver to prepare na kunin ko lang yung bag ko sa taas." I said and she nodded.

"Sige na't baka ma late ka na." Manang call our yaya.

I just leave them there and went upstairs.

Kinuha ko agad yung bag ko at bumaba na.

Nagpaalam muna ako kay Manang bago umalis.

Thank god, hindi pa ako na late.

I wear my uniform. Our school uniform.

Pwedeng naka slacks at pwede ring nakapalda. But because I'm known as Campus Bitch I wear the latter. Color Blue yung uniform namin pati narin yung I.D holder. Tapos yung top ng uniform namin ay long-sleeve. Actually, it depends on you kung anong klaseng uniform ang susuotin mo. I mean kung anong klaseng style ng uniform ng M. University ang susuotin mo.

"Manong, itetext lang po kita kapag magpapasundo na ako." sinabi ko kay manong bago lumabas.

Students are starting to watch at me while I'm walking. I'm used to this. Since our floor is on the 3rd floor I choose to wear flat sandals.

"I'm sorry, Miss. I'm late." I apologize when I saw that our prof. is already teaching.

"Get inside, Ms. Saavedra." Ms. Bernardo said.

I step inside and directly walk towards my chair.

I was confused when I didn't saw Yelo there. Hindi sa hinahanap ko siya. I'm just confused nga.

"Oh, before we continue I almost forgot. Yung lalaki nga palang na late kahapon ay naligaw lang dito. Medical student pala siya. Buti nalang at nag assembly lang kahapon." Paliwanag ni Miss.

Medical Student pala siya? Wala sa hitsura niya. Bagay sa kanyang maging killer kasi mapanaket. I have a proof. Itong daliri kong ito.

Hala! Kaya pala ang ganda ng pagkalagay ng band aid kahapon tsaka ang bilis humilom nong sugat ko in fairness.

Dapat ba akong mag 'thank you' sa kanya? My heart suggest.

Ay! Bakit ako mag tthankyou? Kasalanan niya naman to! My mind insist.