Slave of love

2. You can't

Lutang akong naglalakad pabalik kung saan andoon ang mga kasama ko. Shit. He kissed me. He freakin' kissed me. Hinawakan ko ang labi ko kung saan dumapo ang labi nya kanina, ngayon ko lang narealize na hindi pa sapat ang dalawang taon para makalimutan ko ang nararamdaman ko para sa kanya.

Two years have passed. Two years and I thought my feelings for him is gone, pero mali. Mukhang mali yata ako.

I look at his direction and I almost die when I saw him laughing with some other girl and obviously they're flirting with each other. Parang kumukulo ang dugo sa nakikita ko. Damn Zachary hindi pa rin talaga nagbabago.

Bago pa ako tuluyang mainis at sabunutan ang maharot na babaeng kausap nya ay iniiwas ko na ang tingin ko at taas noong bumalik sa table namin.

"buti naman at bumalik ka pa. Nagyayaya na silang umuwi." bungad ni Alice.

"do you want to go home, Lisse?" Harvey asked me. I just nod at him. I feel tired and sleepy, and of course a little bit tipsy at baka hindi na talaga ako makapagmaneho pag nagtagal pa kame dito.

Sabay sabay kaming lumabas ng bar na iyon hanggang sa parking lot. Apat sa amin ay may dalang sariling sasakyan, si Alice at Mecy ay wala. Sasabay daw sila kay Harvey dahil isang subdivision lang naman sila nakatira. Tamad talaga sila magdala ng sasakyan at laging si Harvey ang driver nila.

"so, pano ba yan? Next time ulit." bangag na sabi ni Mecy habang kumakaway kaway sa amin. Lasing.

"Yeah, we can hang out again on Friday kung di kayo busy." inaantok na sagot ko.

"ayy gusto ko yan" na eexcite na sabi ni Alice. Nauna ng magpaalam at umalis si Jarred at Abby.

"call or text me when you get home" paalala ni Harvey.

"yeah sure I will." nakangiting sagot ko, he kissed my forehead before going inside the car. Naiwan lang akong nakatayo at hinintay silang makaalis.

Nakahawak na ako sa pintuan ng sasakyan ng may magsalita sa likod ko.

"what a sweet boyfriend you have." said of the familiar voice. Umikot ako at hinarap sya.

"He's not my boyfriend."

"Oh really? Then who is he? Your new fuck buddy?" nanunuyang tanong nya. Nagulat ako at hindi agad nakapag react sa sinabi nya. How dare him!

"ano bang pakialam mo, huh? at bakit ka nandito? Sinusundan mo ba ko? Stalker." galit na sabi ko. Napangisi naman sya dahil sa sagot ko.

"Why would I? You're not that important to be stalked." malamig na sagot nya. Ouch. Ang sakit. Kita ko sa mata nya ang galit. Galit na hindi ko alam kung para saan. Kung meron man sa aming dalawa ang magalit, walang iba iyon kung di ako. Ako. Wala syang karapatan.

"Why acting so bitter, Zach? At kung wala kang sasabihing matino pwedeng umalis ka? Kasi ako, wala akong oras sa mga taong kagaya mo."mataray pero totoong sagot ko.

Nakita ko ang pag igting ng panga nya, hindi nagustuhan ang sagot ko. So what? Bahala sya. Binuksan ko ang pintuan ng sasakyan at akmang papasok sa loob ng bigla nya naman akong hilahin sa braso. Seriously? What the hell is his problem? Kanina pa sya.

"What the h-"

"Bakit ka umalis?" seryosong tanong nya na ikinagulat ko. Bakit daw?

Malamang dahil sa kanya. Ano pa ba?

"Hindi mo na kailangang malaman." tinatamad na sagot ko. Totoo naman kasi, sabihin ko sa hindi ang dahilan ko ay wala rin namang magbabago. Walang magbabago sa katotohanang ayaw nya sa akin at kahit kailan ay hindi pwedeng magustuhan nya ako. Truth hurts but we need to accept that.