ဗီလိန်မလေးကို အလိုလိုက်ထားမယ် {GL} [Translation]

၄။အခန်း-၄ / အခန္း-၄

၄။ အခန္း-၄

ရွင္းအာကို ဟဲမိန္လီမၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္ေပ။ဟဲမိန္လီ အရပ္ 175m ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ရွင္းအာမွာ ေခ်ာင္ေဝ့ထက္ 16mခန္႔အနည္းငယ္ပုေနသည္။သူမ ဟဲမိန္လီေရ႔ွရပ္ေသာအခါ တကယ္ကို ပုပုေသးေသးခ်စ္စဖြယ္ေလးျဖစ္ေနသည္။

ရွင္းအာသည္ သူမလက္ဖဝါးကို ေခ်ာင္ေဝ့အားမေန့ကေခါင္မိုးထိပ္ကကဲ့သို႔ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ေခ်ာင္ေဝ့ကလည္း သူမလက္ကို မတြန္းပယ္လိုက္ေပ။အဆံုးမွာေတာ့ အထိအေတြ့ေလးက ေနြးေထြးကာ ေအးစက္ေသာေဆာင္းရာသီမွာပင္ ေခ်ာင္ေဝ့ကို ခပ္ေနြးေနြးခံစားခ်က္ျဖစ္ေပၚလာေစသည္။ေခ်ာင္ေဝ့၏ ပါးမို႔မို႔ေလးသည္ အေအးဒဏ္ကိုဆန္႔က်င္၍ ရွင္းအာ၏ကိုယ္ေငြ့ေနြးေနြးေၾကာင့္ ပူၿပီး နီေထြးလာေတာ့သည္။

ရွင္းအာသည္ ေခ်ာင္ေဝ့ေက်ာင္းေဆာင္ထဲသို႔ ေခၚသြားရန္ လက္ကိုဆြဲလိုက္သည္။

ဟဲမိန္လီသည္ ေဒါသထြက္ကာ သူမတို႔ေရ႔ွလွမ္းလာၿပီး သူမတို႔မျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ေစရန္ နံရံကို လက္ေထာက္လိုက္သည္။ဘယ္သာမန္ပုေသးေသးမိန္းကေလးကိုမဆို ငိုယိုၿပီး ေၾကာက္ရြံ႔ေစဖို႔သူမ၏ရုပ္ဆိုးဆိုးမ်က္ႏွာကို ခက္ထန္ထားလိုက္သည္။

ရွင္းအာသည္ မ်က္မွန္ကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ခက္ထန္ေသာအမူအရာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ "ေက်ာင္းသူအေဖာ္ ဟဲမိန္လီ၊ နင္က ငါ့စာေလ့လာခ်ိန္ကို ၾကန္႔ၾကာေစၿပီ"

"ငတံုးမ ဒါကနင့္ေစာက္ပူလား၊ နင္ ဒီေက်ာင္းမွာ စာေကာင္းေကာင္းဆက္ေလ့လာခ်င္ေသးရင္ ဒီေနရာက ထြက္သြားစမ္း"

ယန္ရွင္းမိဘမ်ားသည္ ေစာေစာကတည္းကေသးဆံုးသြားၾကၿပီး သူမက မိဘမဲ့တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္သည္ကို ဟဲမိန္လီသိထားသည္။ဤေက်ာင္းကို တက္ႏိုင္ရန္ သူမသည္ တိုက္ခန္းေသးေသးေလးသာငွားႏိုင္ၿပီး သူမအဆင့္မ်ားေကာင္းရန္လိုေပသည္။သူမ၏လူေနမႈအသံုးစရိတ္မ်ားသည္ သူမကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္၍ ရရိွလာျခင္းျဖစ္သည္။ဤကဲ့သို႔ေနာက္ခံႏွင့္ေတာ္ေသာေက်ာင္းသူကို ေက်ာင္းမွမထုတ္ပစ္ၾကလိုေခ်။သူမသည္ ကံၾကမၼာကိုေျပာင္းလဲလိုၾက၍ ေလ့လာၾကၿပီး အနည္းငယ္ေၾကာက္ရြံ႔ေနလ်ွင္ပင္ လက္ေလ်ွာ့ကာ ထြက္သြားေပလိမ့္မည္။