"Sevmeseydin!" diye yenilediğinde, vicdansızdı. Merhametsizdi. "Keşke!" Diye bu kez ben titreyen sesimi yükselttim. Keşke sevmeseydim, keşke gözlerim onu bir kez bile görmeseydi. Keşke ama keşke... içime oturan sancıdan aldığım hırsla kolumu çektiği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hoşgeldiniz...
2. Bölümle karşınızdayım, elimden geldiğince her gün bölüm paylaşmaya çalışacağım. Diğer kitapta olduğu gibi öyle arayı uzattıkça uzatmak yerine kısa ama elimden geldiğince tatmin edici yapmaya çalışıyorum.
Umarım beğenirsiniz...
Çağan Şengül& Yasir Miy, Seni Kaybettim
"2.-ZAR"
Sevmeseydin.
Gözlerimi kapattım, hiçbir şey değişmedi. Gözlerimi kapattım diye, bu devasız yara kalbimden silinip gitmedi, gözlerimi kapattım diye söylediği o tek kelime yitip, bitmedi. Aksine, gözlerimi açtım; her şey daha da beter oldu.
Zararın en büyüğünü kendime verdim, kendimi en kötüye sürükleyen ben oldum.
O, yediği o tokadı bile hak etmiyorken ona vurmak kendi tenime kırbaçtı. Kendi tenime zehirdi, panzehrine medet ummayacak olduğumu.
Tenim tenine dokunmamalıydı.
Tenim tenine haramdı. Helal de olmazdı.
Boşluk o tokattan sonra içimde büyümüş, kapladığı yere amansız bir hissizlik bahşetmişti. Baktığım yeri bomboş görüyordum, duyduklarım çoğuna odaklanamıyordum, o hissizlik acıdan daha çok felç bırakmıştı beni.
Odak noktamı tam olarak kaybetmiş, hiçleşmiştim.
"Nigâh!"
Karnıma vurulan darbe, kulaklarıma çalınan ismimle birlikte kendini belli ederken vücudumdan geçen titreme, başımı ağırca iki yana sallamama sebep olmuştu.
Ağzımın içinde toplanan kuru tükürüğü sert bir yutkunuşla geriye ittiğimde, damağımda yavan bir tat kalmıştı. Boşluğun tadı gibiydi. "Kızım, Sevim teyzen soru sordu."
Annemin kaşlarını uyarı verircesine kaldırdığını gördüğümde farkında olmadan tekrardan yutkundum. Soru mu sormuştu? Bakışlarımı yanımdan bana dirsek atarak kendimi getiren Dilem'e çevirdiğimde kaşlarını kaldırarak uyarırcasına gülümsedi, ama bir şey söylemedi.
Bakışlarımı annemin karşısında oturan, yan komşumuz, annemin de biricik dostuna çevirdiğimde gülümsemek istedim. "Kuruma bakma Sevim teyze," Derken utanmıştım. Kadın anlayışla bana gülümsemeye devam ederken bakışlarımı çok kısa anneme dokundurup sonra yeniden yanakları al al olan sevim teyzeye çevirdim. "Biraz dalgınım da..."
"Yok kuzum, önemli değil," Derken gülümsedi, sesindeki sıcaklık içimi yumuş yumuş ettiğinde bu kez sahici şekilde gülümsedim. "İşin nasıl diye sormuştum."
