"Herkesin Yakışıklı Prens'i vardır!" diye söylendi bir kez daha.
Kollarımı göğsümde birleştirdim. "Benim prenslere ihtiyacım yok."
Gözlerinde karanlık parıltılar dolaşıyordu, vazgeçmeyecekti. Bir çırpıda ranzanın üstündeki yatağından indi ve benimki...
¤Söylemeye çok utanıyorum ama umarım kalırsın.¤ -Billie Eilish
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
[Bölüm 11:Soluk Hisler]
"Haerin uzun bir zaman önce gitti bebeğim. Senin devam etmen gerek."
Annemin sessiz çığlığı kulaklarımdan silinmiyordu bir türlü. Kalbimin orta yerine acı tatlı bir hüzün damlası ve neşeli bir yaz şarkısı gibi saçılıyordu.
"Haerin gitti."
"Uzun bir zaman önce gitti."
Oturduğum banka uzanıverdim bir çırpıda. Düşünmeden hareket ediyordum. Düşünmek istemiyordum.
O gerçekten gitmişti. Hem de yıllar önce... Öylece yok olmuştu birden bire.
"Devam etmen gerek."
"Hayata dönmenin bir şeyler ifade ettiği birileri var."
Ya giden Haerin değil de ben olsaydım? O zaman daha mutlu olurlar mıydı? Haerin güçlü bir kızdı fakat ben aptal hassasın tekiydim. O, bütün bu olanları kaldırabilirdi. O, Jungkook'u kurtarabilirdi.
"Ne yapıyorsun burada?"
Gökten, tepelerden bir yerden, gelen ses ile ne ara kapattığımı hatırlayamadığım gözlerimi açtım. Baş ucumda Azrail gibi dikilen bir adet Jungkook görmeyi beklemiyordum dürüst olmak gerekirse.
Şaşkınlık içinde hızla doğrulduğumda birkaç adım geriledi. Öyle düz bakıyordu ki çok kısa bir an var olup olmadığımdan şüphe duydum. Dualarım kabul mü olmuştu yoksa?
"Chaerin, iyi misin?"
Boş bakışlarımı tekrar yüzüne çıkardığımda var olduğuma emin olmuştum. Soluk bir ilgiyle bakıyordu. Elleri cebindeydi ve vücudu hafifçe öne eğilmişti.
Banktan kalkıp üstümü silkeledim. "İyiyim, iyiyim. Dalmışım işte." derken ellerimi kavuşturmuş ona bakıyordum. "Asıl sen ne yapıyorsun burada?"
Uzamaya başlamış saçlarını kulağının arkasına itti ve "Buraya gelmem söylendi." diye homurdandı. Kaşları hafifçe çatılmış, dudakları bilmiş bir edayla büzülmüştü.
Aklıma gelen isimle "Kim söyledi?" diye sormadan edemedim.
Eğer sensen Moon Hyobin...
"Hyobin'den başka kim olabilir sence?" deyip gülmeye başladı bir anda. Alaylı bir kahkahaydı bu, alaylı ve sinirli.
Genelde pazar günleri küçük bir yardım kuruluşunda gönüllü çalışırdık Hyobin'le. Bu hafta gelemeyeceğine dair ufak bir mesaj atmıştı ve açığını kapatacağına dair bir ton şey zırvalamıştı. "Açığı kapatma"nın Jungkook olduğunu bilsem baştan kabul etmezdim. Son günlerde onunla nasıl iletişim kuracağımı şaşmış haldeydim çünkü.
![[Bölüm 11: Soluk Hisler]](https://img.wattpad.com/f4dca04d2154fdd05f4ff034a04475ae4a65d7e9/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f776a71696e7a30477636503372413d3d2d313130363534393333332e313639376561356561613962393235343131303237353935363031312e6a7067?s=fit&w=720&h=720)
