23

162 15 1
                                        

¤Burası korkunç bir dünya.¤ -C. S. Lewis

[Bölüm 23: Arkadaş]

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

[Bölüm 23: Arkadaş]

Moon Hyobin'den

Ağaçlardaki çiçekler meyvelere dönüşmüştü. Sokaktaki insanlar cıvıl cıvıldı.

"Ah çok sıcak"

Kendi kendime söylenirken terden sırılsıklam olan formamı çıkarıp çantama attım. Suyum da bitmişti. Hava günden güne daha beter oluyordu ve hocalar acımasızca ödevleri arttırıyorlardı. Tanrım... Cehenneme mi düşmüştüm acaba?

En sonunda pes edip gölgedeki bir banka geçtim. Eve dönesim yoktu, Chaerin şehir dışındaydı ve kütüphane de dopdoluydu. Ders çalışmam gerekti, farkındaydım fakat hava o kadar sıcaktı ki insanın eriyesi geliyordu.

"Beni engelledin mi?" Tepemde beliren canlıyla yukarı baktım. Jungkook'tu bu. Elimdeki telefona bakıyordu.

Omuz silktim. Tabii ki engelleyecektim. Chaerin'imin kalbini kırmıştı. Dedikodu eskisi kadar abartılmıyordu ama hala konuşanları duyuyordum. Jimin de, Chaerin de Jungkook'un arkadaşıydı. Tutumu unutulacak gibi değildi.

Ona kısaca göz atıp oynadığım oyuna geri döndüm. Yanıma oturdu. Uzun bir süre pek konuşmadık. Bana kalsa ağzımı dahi açmazdım fakat onun aklını kurcalayan bir şey olduğu kesindi.

"Yoora'yla ayrıldık." dedi ansızın. Yüzüne baktım devam etmesi için ancak sustu yine.

"Ee?" diye söylendim. Omuz silkti yalnızca. Bu kadar mıydı? "Bebek ne olacak? Bilgisayar oyunları kadar basit mi sanıyorsun sen bunu?" Bu kadar karışmamam gerektiğinin farkındaydım. Yine de Jungkook çok büyük bir sorumluluğun altına girmişti. Öylece kaçamazdı.

Saçlarını karıştırdı. "Benim değilmiş." dedi usulca. "Yani bebek, başkasındanmış."

Ağzım açık kaldı. Ne demem gerek bilmiyordum. Aslında iyi bir haberdi bu fakat sonuçta Jungkook aldatılmıştı. "Nasıl hissediyorsun?" dedim merakla. Kanımca, Yoora'dan hiçbir zaman hoşlanmamıştı zaten.

Bana döndü ve kocaman gülümsedi. "Rahatlamış hissediyorum."

Ayağa kalktım sinirle. "Ya sen bu kızla niye sevgili oldun? Onu sevseydin rahatlamış hissetmezdin herhalde!"

Omuz silkti. "Sevmiyordum. Neyse, ne önemi var bunların? Chaerin nerede?" derken ayağa kalktı. Kızarmaya başlayan kulaklarını fark etmiştim.

it's time to go | JJKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin