Panter Adam _ GAY - MPREG

Bölüm 12

Yorum yapmayı unutmayın🧚‍♀️🧚‍♂️

Kapı eşiğinde uyanır gibi olsamda uykuya yenik düşüp kapamıştım gözlerimi, ancak Pars'ın beni yavaşça yatağa bıraktığını hissedebilmiştim.

" Pamir şortun nemli değiştirmen gerek."

Dediği şeyi zar zor algılayıp gözlerimi açmadan mırıldandım.

" Tamam."

Eğer onu onaylamasam içinin rahat etmeyeceğini bilyordum. Dolaptan rahat bir şort alıp yanıma koyduğunda odadan çıkmıştı.

Yarı açık gözlerle zar zor şortu değiştirip pelte gibi yığıldım yatağa.

" Pamir?"

Kapının ardından sesini duyduğumda içininin rahat etmesi için girmesini söyledim. Örtü altımda kaldığından dolaptan bir örtü çıkarıp üzerime örttü hemen.

" İyi uykular."

O kapıdan çıkana kadar uyumuştum bile.

.....

Yatakta kıvranarak uyandığımda çişimin olduğunu farkettim. Neredeyse altıma işeyecektim. Pars'ın okumam için getirdiği kitaplarda hamilelerin idrar kaçırabildiğini okumuştum. Bu yüzden tedirgin olmuştum.

Karnımdan dolayı bir türlü doğrulamazken mideminde bulanmasıyla iyice kötü hissetmeye başlamıştım.

Zar zor yatakta doğrulduğumda kapının önünde tıkırtılar duydum ama umursamayacak kadar kendi derdime düşmüş durumdaydım.

Kendimi banyoya atıp safra suyumu kustum. Midem boştu çünkü. Çişimi yapana kadar kasıklarım iyice ağrımıştı.

Ağlayacak kıvama gelmiştim. Canım yanmıştı. Elimi yüzümü yıkayıp çıktığımda üzerimi giyinmek için dolabın karşısına geçtim. Bir hamile elbisesi giyip rahat etmeyi çok istiyordum ama iki parça kıyafet seçtim yine. Artık giyerken zorlanıyordum, bazen eşofmanların belleri göbeğimi rahatsız ediyordu.

Yatağa çöküp sinirden ağladıktan sonra üzerimi giyinip odadan çıktım. Daha 5. ayımda neden bu kadar zorlanıyordum ki? Belki de kadın olmadığım için yeterli değildim.

Anne içgüdülerim yoktu. Onlar kadar güçlü değildim. Eksiktim. Başka bir açıklama bulamıyordum buna. Ne ben bebeklere ne de bebekler bana uyum sağlayamıyordu bir türlü.

Bahçede kahvaltı sofrası kurulmuş olduğu için direkt oraya geçtim. Pars zaten masada  oturmuş beni bekliyordu .

" Günaydın."

" Günaydın. Neden ağladın?"

Ağladığımı fark etmemesini beklemiyordum zaten. Gözlerim kırmızıydı. Hatta odadayken içeriye dalmamasına şaşırmıştım. Mutlaka seslerimi işitmiştir.

Mahremiyetime fazla karışmamak için girmediğini ama bunun için kendisiyle savaştığına adım kadar emindim. Yavaş yavaş onu çözmeye başlıyordum.

" Midem bulandı biraz ,ondan."

" Anladım. Zerrin hanım bulantıların olmasının normal olduğunu söylemişti. "

" Öyle. Kahvaltıda bunu konuşmayalım. Çok acıktım."

Sermin abla üçümüzede servis açtığında tabağımda ne var ne yoksa silip süpürmüştüm. Zaten bittikçe Pars sağlıklı şeylerle dolduruyordu tabağımı. Tabi ben gözüme suçuğu kestirmiştim bile.

" Pars çetip durma şunu önümden. Yiyeceğim işte bırak."

Bol yağlı sucuk kızartması önümden her çekildiğinde ağlayacak gibi oluyordum. Ama ben her uzandığımda Pars çekiştirip duruyordu.