Panter Adam _ GAY - MPREG

Bölüm 19

Pamir'in kötüleştiği gece
Pars'tan

Kulağımda hala Zerrin'in 'Pamir uyanamayabilir sözü yankılanıyordu. Tek elimle elini sıkıca tuttum. Sanki tutmazsam elimden kayıp gidecekmiş gibiydiler.

Aklıma gençliğim geldi birden. Annemin üçüzlere hamileyken hepsinin ölü doğuşu ve annamin perişanlığı. O günden sonra sanki lanet sarmıştı etrafımızı.

Tek bir bebek bile doğmamıştı. Kötü bir şeydi ama bu anneme iyi gelmişti. Kendi bebekleri ölmüşken bir bebek ağlayışı duymamak iyi gelmişti ona.

Yinede özlemle yandığını biliyordum. Üçüzlerini tanımak istemişti her zaman. Ondan öncede içinde benim oyduğum yedizlere hamileyken bebekleri tek tek ölmüş elinde yalnızca ben, Harun va Cengiz kalmıştık.

Şimdi Pamir'i hareketsizce yatarken görünce yüreğim korkuyla buruluyordu. Bir ölüme daha tühammülüm yoktu.

Özellikla onlarınkine.

Tuttuğum elini yukarıya kaldırıp elinin üzerini öptüm. Sakin olmam gerekiyordu ama yapamıyordum. Bedenim yerinde dursada içim taşıp kaynayan bir yanardağ gibiydi.

Ona verdiğim söz aklıma geldiğinde hiç teklemedim. Türkü söyleyeceğime söz vermiştim bu gece.

"Odam kireçtir benim
Yüzüm güleçtir benim
Odam kireçtir benim
Yüzüm güleçtir benim

Soyun da gir koynuma
Terim ilaçtır benim
Soyun da gir koynuma
Terim ilaçtır benim

Odam kireç tutmuyor
Kumunu katmayınca
Odam kireç tutmuyor
Kumunu katmayınca

Sevda baştan gitmiyor
Sarılıp yatmayınca
Sevda baştan gitmiyor
Sarılıp yatmayınca"

Yüzündeki tek bir hareketi bile kaçırmak istemiyordum ama yüzü acıyla buruşunca karnına diktim gözümü, hiç bir tuhaflık gözükmüyordu.

" Canın mı yanıyor? Söyle küçüğüm, derman bulayım."

" Pars."

Sesini duyduıumda içime su serpildi sanki. Elimle alnındaki teri silip elimi yanağına koydum.

" Söyle küçüğüm."

Ama bir daha sesini duymadım.

......

Aradan gecen iki günde delirmek üzereydim. Bebeklerin kalp atışları zayıflamıştı. Eğer birina bile bir şey olursa müdahale için yeterli zamanımız olmayacaktı. Ve Pamir..

Bu düşüncelerle içimdaki canavar kendini dışarıya atıp yakıp yıkmak istiyordu. Deliliğin sınırında geziyordum. Sakinlik semtime uğramaz olmuştu. Daha küçücüktü,  hayatının baharındaydı ve şimdi hayatı mahvolmuştu.

Her na kadar ondokuzuma gireceğim desede on sekizindeydi daha. Onu böyle solmuş ve sessiz görmek kalbimi yakıyordu.

" Zerrin bebekleri al."

Bunu kaçıncı söyleyişimdi bilmiyorum ama içim yanıyordu bunu söylerken,  dilime dikenler batıyordu ama Pamir yaşayacaksa sorun değildi.

Çocuksuzluğa razıydım ama bir şey yapmadığım için hepsinin ölmesine razı değildim.

" Pars sana daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama Pamir dış fizyoloji yapısı itibariyle bir erkek. Çocukları almam için içini açmam gerekecek ve değerleri bu denli kötüyken bu onu öldürmekle eşdeğer olur."

Elimle saçlarımı çekiştirdim. Bağırmak istesem bile sesimi kısık tutuyordum. Hala Pamir'in yanındaydık.

" O zaman söyle ne yapmalıyım. Oturup ölmelerini mi izleyeyim?"