Panter Adam _ GAY - MPREG

Bölüm 26

Yerimde gerinip ayaklandığımda, koltukta değil yatağımda olduğumu farkettim. Pars beni yatağa yatırmış olmalıydı. Kafamı tuttum, sersemlemiş hissediyordum.

" Pars?"

Kaşlarım çatıldı hemen, sesim kısıkta çıksa hatta mırıldansam bile Pars beni muhakkak duyup yanıma gelmiş olmalıydı. Acaba gitmiş miydi?

Odadan çıktığımda arkası bana dönük şekilde olan Pars'ı ve karşısındaki Aslan'ı görmüştüm. Aslan bana gözünün ucuyla bakıp Pars'a odaklandı.

Burada olduğumun farkında değil gibiydiler.

" Pars, ona ne zaman çocukların babası değilde amcası olduğunu söyleyeceksin?"

"Aslan bunu söylememin mümkün olmadığını biliyorsun. Ona bu güveni aşılamışken bunu söyleyemem."

" Karnındakilerin, tesisteyken ölen abinin çocukları olduğunu öğrenirse gideceğinden mi korkuyorsun?"

" Pars?"

Elim kapının pervazına dayanmışken şok geçiriyordum. Kulaklarım uğuldamaya başlamıştı. Adını söylememle Pars bana dönüp yanıma geldi. Yüzündeki ifade bile dediklerini doğrular nitelikteydi.

" Pamir, ne kadarını duydun?"

" Gerçek yüzünü görecek kadarını."

Odaya geçip yatağa çöktüğümde benimle beraber o da odaya girmişti. Aslan'sa bana bir bakış atıp evden çıkmıştı.

"Anlat."

Eliyle ensesini ovduğunda bir an nefret ettim bu hareketinden , halbuki bu hareketi sık yaptığı için hep onunla eşleştirdiğim bir şeydi bu .

" Pamir, kötü gözüküyor biliyorum ama.."

" Pars olan oldu artık. Anlat bana, babası değil misin sen bu çocukların."

Pes etmiş gibi omuzları çöktü.

" Hayır, değilim. "

" Peki neden, neden bana böyle bir yalan söyledin."

Aklım almıyordu. İki türlüde burada kalmaya mecburdum. Neydi bunu söylemesinin sebebi. Gözlerim bomboş bakıyordu artık. Elim gayri ihtiyarı karnıma gittiğinde ölü bir adamın çocuklarını taşıdığım düşüncesiyle ürperdim.

" Ben sadece sahip olmak istedim. Bu bebeklerin babasının ben olduğuma inanırsan gerçekten öyle olacağına inandım. Abimde böyle olmasını isterdi."

Elimi tuttuğunda hemen geri çektim.

" Bu kadar iyi biri olmanın gerçek olamayacağını bilmeliydim. Her şey kendi çıkarın için miydi?"

Bana başından beridir olan tavırlarını düşününce tüm parçalar yerine oturmuş gibiydi. Bu devirde kim kime sadece hamile diye böyle davranır pamuklara sarardı ki. Hemde 19 yayındaki bir erkeğe.

" Abim artık öldü. Ben olmasaydım başkası sahip çıkacaktı bebeklere. Bunlar bir mucize."

Her kelimesi beni dehşet içinde bırakıyordu. Bu bebekler doğduğu zaman başlarına ne gelecekti. Delirmiş miydi bu insanlar. Koruma içgüdüsüyle kollarımı karnıma sardım.

" Pars git, görmek istemiyorum seni. "

" Pamir artık çok geç, biz bir olduk bile. Seni öyle bir psikolojiye soktum ki ruhun bile benimle bağ kurdu. Kanım seni güçlü kılıyor. Ben bu bebeklerin babasıyım. Seninde güç kaynağınım. Sizinle ayrılamam."