Panter Adam _ GAY - MPREG

Bölüm 21

Tam üç gündür başından ayrılmamıştım Pars'ın. Sanki elini bıraksam gidecekmiş gibiydi. Sürekl uyutuyorlardı. Ama uykusunda bile acı çektiği belliydi. İrkilip duruyordu.

" Zerrin, artık bir çare bulun. Dayanamıyorum onun bu hâline."

Gözüm gayri ihtiyarı yarasına değdi. Düzenli olarak değiştirilmesine rağmen irin akıyordu yarasından. Vücundaki diğer kalıcı izler gözüme görünmez olmuştu bu yaradan sonra.

Elimle karnımı ovdum.

" Pamir, bende senden farklı değilim. Çocukluk arkadaşımı bu şekilde görmek çok zor, elimizden geleni yapıyoruz. "

Sesi o kadar umutsuzdu ki sinirlerim bozulmuştu.

" Sende inanmıyorsun uyanmayacağına. Zaten Aslan da dün gelip sinirlerimi bozdu. Umudu kesmişsiniz siz çoktan!"

Sesim ister istemez yükseldiğinde Pars uykusunda elimi sıkmıştı.

" Özür dilerim, bağırmamam gerekiyordu."

Son sözlerm Zerrin'e değil Pars'aydı. Onu huzursuz etmeyi sevmiyordum. Uykusunda bile bu halimi hissediyormuş gibiydi. Bir kaç kere de adımı sayıklamıştı uykusunda.

Ne olursa olsun elini çekmiyordu benden. En büyük desteği belkide farkında olmadan o veriyordu bana.

" Dua edelimde sorunu çözülsün. Kan nakline devam etmemiz gerek ve bunun içinde Pars'ın kanı temizlenmeli."

Bir de bu vardı. Eğer düzenli kan alamazsam yine kötüleşebilirdim. Her taraftan kuşanıp kapana kısılmıştım sanki.

" Şuan bunu düşünecek durumda değilim."

Karnım guruldadığında Pars'a baktım. Beni darlayan, yemek yedin mi diye soran adam olmayınca derdimden bunu bile unutuyordum.
Eğer bu halimi görse bana fırsat vermeden doyururdu beni.

Konu ne kadar önemli olursa olsun önce rahatımı düşünürdü. Aç olup olmadığımı sorardı. İçim daralmıştı brden.

" Sermin ablaya söyler misin bir şeyler getirsin."

" Sonunda bağazından birkaç lokma geçecek. Uyandığından beri zorla yediriyoruz."

Eksik hissediyordum. Mutsuz hissediyordum. Önceleri ne zaman böyle hissetsem yemeğe düşerdim ama şimdi başkaydı. Şimdiye kadar hiç gerçekten böyle hissetmediğimi farkettim bu sayede. Aç bırakan üzüntü bambaşkaymış meğer.

Elimle karnımı okşadım.

" Merak etmeyin baba uyanacak. Bize söz verdi. Hep koruyacak bizi, sevecek. "

Son günlerde hiç konuşmadığım kadar konuşur olmuştum bebeklerimizle. Onları teskin edermiş gibi yapıp kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum aslında. Kızım sana söylüyorum gelinim sen anla misali.

Yemeğimi yedikten sonra telefondan Pars'ın kaydettiğim sesini açıp Pars'ın elini karnıma koydum. Beni teskin eden tek şey buydu.

Günün en sevdiğim ânı.

Yanına uzanıp yatakta büzüldüm iyice.

" Kızar mısın bilmiyorum, aslında uyanık olsam sorardım sana çünkü sen hep temas etmeden önce soruyorsun. Şimdiden özür dilerim ama yalnız olmadığımı bilmeye ihtiyacım var."

Türküyü dinlerken yemek yemenin vermiş olduğu rehavetle gözüm kapanmaya başlamıştı.

" Çabuk uyan. Özledik seni."
.....

" Pamir!"

Ani sarsıntıyla fırladığımda kendimi Zerrin'in kucağında buldum. Neredeyse yere düşecektim.