JB5: Set Me Free, Mr. Businessman [BXB] [√]

42

Tyga Xerxes Mondejar

"'Yong asaw——" Teka bakit napaka-pamilyar ng boses na 'yon. Mabilis kong nilingon ang nilalang sa likuran at malakas na napasigaw nang ma-sigh ko kung sino ito. "AHHHHHHHHHHH!!!"

Napangiwe ang ghost buster sa aming harapan habang tinatakpan ang tenga niya. Nanginginig ang kamay ko habang inaabot ang braso ng baklang Charlotte na naparalisa sa tabi ko.

Sinasabi ko na nga ba! Kasalanan 'to ni Ed Caluag. Kung knows lang ng ganda ko na pwede na palang ma-screen share ang third eye edi sana wit nalang nag-sight seeing ang lola niyo sa youtube keme.

Bilang nakaka-ganda sa aming dalawa ng baklang Charlotte, inako ko na ang responsibilidad bilang exorcist.

"Langga, maawa ka. Huwag mo kaming sasaktan ng aso ko. Knows kong madami tayong hindi pagkakaunawaan pero tinodo ko naman ang pagkabayo sa'yo n'ong gumawa tayo ng scandal. Alam kong may sama ka ng loob kasi palaging sumasayad 'yong ngipin ko sa ulo ng nota mo pero sinubukan ko namang paungulin ka. Masyado lang talagang malaki iyang tite mo kumpara sa bunganga ko."

"What?" Gusto kong pumalahaw ng iyak. Kahit kaluluwa na lang siya kuhang-kuha pa rin niyo 'yong ugali niya noong tao pa siya.

Impit akong napahikbi at napatakip ng bibig.

"Mason Flynn, what the fuck is happening to you? Why are you—" Sinubukan niya akong hawakan pero umiwas ako.

"Mahal kita pero ayaw ko sa multo! Maawa ka tigilan mo na ako! Hindi ako maghahanap ng ibang nota. Pangako 'yan, Francis. Mabubuhay akong dildo lang ang kasama ko mula umaga hanggang gabi. Hindi ako maghahanap ng iba tigilan mo lang ako!" Tuluyan ng bumuhos ang mga luha ko. Malakas akong ngumawa.

Mami-miss ko ang nota niya. Kung alam ko lang na huli na pala 'yon sana nagpalaspag na lang ako.

"Bakla, 'wag ka ng mag-crayola colors. Naiiyak din ako. Okay lang 'yan, tutulungan kitang maghanap ng tamang d—"

"Ayaw ko ng dildo! Gusto ko ng nota! Ba't ka kasi nagpabaril!? Ba't kailangan mo pang mamatay!?" Ang iyak ko.

"Tangina, walang namatay, 'ga! Stop crying. I don't like seeing you cry."

Mas lalong lumakas ang iyak ko. "Bakit kasi pangit ako? Gan'on ba? Ha?!"

"What? No, of course not." Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak na ngayon sa palapulsuha ko.

Tiningnan ko ang mukha niya. Nakatingin din pala siya sa akin. Hinila niya ako papalapit sa kanya at niyakap. "Shh. Stop crying. Labas muna tayo. Kanina pa tayo dito sa elevator."

Nakayakap lang ako sa kanya hanggang sa makalabas kami ng elevator. Pinaupo niya kaagad ako sa sofa na nandito sa parang lobby.

"Chuckie, get us some water. He's not calming down." Ang narinig kong utos ni Francis kay Charlotte.

"Pero, sir, wala akong pera."

"You're not going to pay anything."

"Pero, sir, baka malugi kayo."

"Lalayas ka sa harapan ko o itatapon ko sa'yo 'tong sofa?"

"Sabi ko nga aalis na ako."

Matapos makaalis ng gagang si Charlotte naupo sa lamesa sa harapan ko si Francis at iniangat ang baba ko. Pinagmamasdan ko lang siya habang pinupunasan niya ang pisnge ko.

"Sinong may sabi sayong namatay ako?"

"Bakit?"

"Ipaliligpit ko. Ayaw kong may nagpapaiyak ng bebe ko."